ชื่อไทย : ผจญภัยดอรี่ขี้ลืม
ปีที่เปิดตัว : 2559
วันที่เข้าฉาย : 16 มิ.ย. 2559
แนวหนัง : ตลก,อนิเมชั่น,ผจญภัย
ผู้กำกับ : แอนดรูว์ แสตนตั้น, แอนกัส แม็คเลน
นักแสดง : อัลเบิร์ต บรู๊คส์, เอลเลน ดีเจนเนอเรส, ไดแอน คีตั้น, ดอมินิค เวสต์, ไท เบอร์เรลล์
สร้างโดย : USA
จำหน่ายโดย : Walt Disney Studios Motion Pictures Thailand
เรื่องย่อ ผจญภัยดอรี่ขี้ลืม การกลับมาของแอนิเมชั่น Finding Dory เล่าเรื่องราว 6 เดือนหลังจากตอนจบของ Finding Nemo โดยปลาสาวขี้ลืมอย่าง โดรี ยังเป็นปลาที่ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขและว่ายน้ำกับเหล่าปลาการ์ตูนไปวัน ๆ แต่หลังจากที่เธอออกไปทัศนศึกษากับ นีโม และเฝ้ามองฝูงปลากระเบนราหูย้ายถิ่นฐานกลับบ้าน มันกลับทำให้เธอเริ่มคิดถึงบ้านขึ้นมาเสียอย่างนั้น กลายเป็นจุดเริ่มต้นให้เธอเสาะหาความจริงว่าตัวเองมาจากไหนกันแน่
ปลาบลูแทงค์ขี้ลืมกลับมาอีกครั้ง ดอรี่ (เอลเลน ดีเจเนอเรส) ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในประการังกับ นีโม (เฮย์เดน โรเลนซ์) และ มาร์ลิน (อัลเบิร์ต บรูกส์) แต่อยู่ดีๆ ดอรี่ก็จำได้ว่าเธอมีครอบครัวที่อาจจะตามหาเธออยู่ที่ไหนซักแห่ง การผจญภัยเปลี่ยนชีวิตของทั้งสามจึงเริ่มขึ้น จากการเดินทางข้ามมหาสมุทรไปสู่สถาบันวิจัยทางทะเล ศูนย์พักฟื้นและอควาเรี่ยมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของแคลิฟอร์เนีย
ในการพยายามตามหา แม่ (ไดแอน คีตัน) และ พ่อ (ยูจีน เลวี) ของเธอ ดอรี่ได้รับการช่วยเหลือจาก 3 ผู้อยู่อาศัยสุดป่วนของสถาบันวัจัยซึ่งได้แก่ แฮงค์ (เอ็ด โอนีลล์) ปลาหมึกขี้หงุดหงิดที่ชอบแกล้งเหล่าพนักงานให้ลื่นล้ม เบลี่ย์ (ไท เบอร์เรลล์) วาฬเบลูก้า ที่คิดว่าทักษะในการหาตำแหน่งด้วยเสียงเอคโค่ของเขาไม่ทำงาน และ เดสทินี่ (เคตลิน โอลเซน) ฉลามวาฬสายตาสั้น จากการตะลอนผจญภัยในสถาบันวิจัยอันซับซ้อน ทำให้ดอรี่และผองเพื่อนได้ค้นพบความมหัศจรรย์ภายในข้อบกพร่อง มิตรภาพ และความเป็นครอบครัวของพวกเขา
ย้อนไป 13 ปีที่แล้ว หลาย ๆ คนคงเคยประทับใจกับภาพยนตร์การ์ตูนแอนิเมชั่นส่งเสริมความสัมพันธ์ในครอบครัวแห่งปีอย่าง Finding Nemo หรือ นีโม่…ปลาเล็ก หัวใจโต๊…โต กันมาแล้ว และที่สำคัญหลังจากหนังเรื่องดังกล่าวเข้าฉายในโรงภาพยนตร์ก็ได้เกิดกระแสอยากเลี้ยงเจ้าปลาการ์ตูนตัวสีส้มกันเป็นทิวแถว ในขณะที่อีกหนึ่งตัวละครหลักของเรื่องอย่างเจ้าปลาขี้ตังเบ็ดฟ้านามว่า ดอรี่ (Dory) กลับมีคนจำได้ไม่มากนัก
มาในปีนี้ Disney และ Pixar จึงได้กลับมาสานต่อความอบอุ่นใต้ผืนน้ำสีครามด้วยการนำดอรี่กลับมาเป็นตัวชูโรงในชื่อภาพยนตร์ว่า Finding Dory ผจญภัยดอรี่ขี้ลืม ด้วยฝีมือการกำกับจากผู้กำกับเจ้าเดิม แอนดรูว์ สแตนตัน (Andrew Stanton) โดยเรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นหลังจากที่ดอรี่ได้ช่วยเหลือพ่อปลาการ์ตูน มาลิน ให้ตามหาลูกชาย นีโม่ จนได้กลับมาอยู่ด้วยกันในแนวปะการังแถบทวีปออสเตรเลีย วันหนึ่งดอรี่เกิดระลึกถึงครอบครัวของตนสมัยเด็ก แต่ด้วยความที่เป็นปลาความจำสั้น ดอรี่จึงต้องเกณฑ์สองพ่อลูกปลาการ์ตูนออกเดินทางข้ามมหาสมุทรอีกครั้ง โดยคราวนี้มีจุดหมายอยู่ไกลถึงแคลิฟอร์เนีย ประเทศสหรัฐอเมริกา
เรียกได้ว่าการเดินทางครั้งใหม่นี้ Pixar ได้ใส่รายละเอียดลงไปในเนื้อเรื่องได้ครบถ้วนและสวยงาม บรรยากาศใต้น้ำมีความขุ่นและมีจังหวะการกระเพื่อมของสายน้ำแตกต่างจากโลกเหนือผิวน้ำอย่างชัดเจน ในส่วนของการดำเนินเรื่องนั้นเป็นเส้นตรงเข้าใจง่าย เหมาะสำหรับเด็กที่ชอบดูการ์ตูนเนื่องจากไม่มีตัวร้ายแบบสุดโต่งที่เข้ามาป่วนให้สถานการณ์เลวร้ายลงไป แถมการเปิดตัวตัวละครใหม่อย่างปลาหมึก แฮงค์ หรือฉลามวาฬ เดสทินี่ ก็ทำได้แบบฟีลกู๊ด แม้สุดท้ายคนดูแทบจะไม่รู้ที่มาที่ไปของเจ้าพวกนี้สักเท่าไรก็ตาม
จะว่าไปแล้ว…ไฮไลท์ของภาพยนตร์ค่ายนี้คือการนำเสนอด้วยแนวคิดแบบบุคลาธิษฐาน (Personification) หรือก็คือการสมมุติให้สิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์กระทำกิจกรรมได้เหมือนกับมนุษย์ และในภาพยนตร์ Finding Dory การนำเสนอสิ่งนี้ก็ปรากฏอย่างเหลือล้ำจนไม่น่าเชื่อว่าสัตว์น้ำตัวกระจิ๋วจะสามารถทำได้ถึงขนาดนี้ (ฮ่า ๆ ๆ)
สิ่งที่ภาพยนตร์เรื่องนี้สะท้อนออกมาอย่างเด่นชัดเจน ได้แก่คุณค่าของคำว่า ครอบครัว ซึ่งกินความหมายตั้งแต่พ่อแม่สายเลือดเดียวกัน เพื่อนสนิทที่รักกันเสมือนเป็นคนในครอบครัว ตลอดจนแหล่งที่อยู่อาศัยที่ให้ความรู้สึกปลอดภัยและเป็นตัวของตัวเอง นอกจากนี้ผู้ชมจะยังได้เห็นความมุ่งมั่นตั้งใจของดอรี่ในการตามหาครอบครัว ที่แม้ว่าความทรงจำของตนจะหลง ๆ ลืม ๆ ไปบ้าง แต่เมื่อมีความพยายามในหัวใจแล้วต่อให้มหาสมุทรกว้างใหญ่เพียงใดเราก็ย่อมพร้อมที่จะก้าวผ่านมันไป
ท้ายที่สุด…แนะนำให้เข้าโรงหนังตรงเวลานะครับ เพราะหนังสั้นปาดหน้าตามธรรมเนียมของ Pixar เรื่อง Piper น่ารักมาก…ก…ก
