เพราะมัวแต่คิดว่า การตามหากากฟิล์มหนัง ไม่ใช่หน้าที่ จึงทำให้ทุกวันนี้ หนังไทยเก่าๆ ได้หายสาบสูญไปอย่างที่ไม่ควรจะหาย..วันก่อน มีน้องคนหนึ่งถามผมว่า หนัง 16 มม.กับหนัง 35 มม. หนังอย่างไหนหายสาบสูญไปมากกว่ากัน..ผมก็ตอบว่า ยังไม่อยากจะนับ.. เขาถามว่า ทำไม.. ผมก็ตอบว่า เพราะถ้านับแล้ว กลัวจะอดใจสงสารหนังไทยไม่ได้ เขาเลยเปรยๆ ว่า ทำไม หนังไทยเก่าๆ จึงหายสาบสูญไปมากขนาดนี้..
วันนี้ จะยกตัวอย่างหนังไทยที่ออกฉายในปี 2511 ตลอดปีมีประมาณ 72 เรื่อง แต่ปัจจุบันเหลือให้ดูเป็นวีดีโอ-วีซีดี-ดีวีดีจำหน่ายตามท้องตลาด อยู่เพียง 17 เรื่อง.. อีกสักตัวอย่างนะครับ ปี 2519 ซึ่งฉายแต่หนัง 35 มม.แล้ว ก็มีหนังไทยออกฉายประมาณ 122 เรื่อง แต่ปัจจุบันเหลือให้ดูเป็นวีดีโอ-วีซีดี-ดีวีดีจำหน่ายตามท้องตลาด เพียง 35 เรื่อง ก็ลองนับดูเองนะครับว่า สูญหายไปมากขนาดไหน...ส่วนปีอื่นๆ ก็ไม่ต่างกันหรอกครับ
ส่วนการตามหากากฟิล์มหนังไทยเก่าๆ นั้น แม้พวกเราอยากจะเจอแต่หนังที่ยังไม่เคยออกแผ่น แต่ทำไงได้ บางครั้งเจอกากฟิล์มที่เคยออกแผ่นแล้ว เราก็ยังนำกลับมาเพราะการดูจากฟิล์ม จะคมชัดกว่า..และบางเรื่อง เราก็ยังจะได้เห็นภาพครบทุกส่วน เต็มเฟรมหนังอย่างที่ตากล้องถ่ายเขาไว้นะครับ.. เช่นเรื่อง พยัคฆ์ยี่เก แม้จะเคยออกวีดีโอแล้ว แต่ภาพก็เต็มจอ พอเห็นภาพจากกากฟิล์มแบบนี้ เราก็จะรู้ว่า ในวีดีโอที่เราดูๆ กันนั้น มีใครหายจากเฟรมไปบ้างนะครับ
..
