เป้าหมายจริงๆ ของการเดินทางไป อ.วารินชำราบ ของพวกเรานั้นก็คือ ไปตามหาคนฉายหนังแลกข้าว ซึ่งเราได้ข้อมูลมาแต่เพียงว่า คนฉายชื่อโมทย์ ไม่ทราบนามสกุล เขาอยู่บ้านคำลือชา..แต่แหล่งข่าวยืนยันว่า คนนี้เคยฉายหนังแลกข้าวจริงๆ เป็นหนัง 16 มม.รุ่นมิตร ชัยบัญชา พวกเราจึงยอมเสี่ยงที่จะเดินทางไปสืบหาข่าว..เราไปถึงบ้านคำลือชา ก็ดุ่มๆ ไปหาผู้ใหญ่บ้าน แต่ผู้ใหญ่บ้านไม่อยู่ ก็เลยถามคนแก่ๆ แถวนั้น ก็ได้ความว่า มีคนชื่อโมทย์อยู่หมู่บ้านนี้สองคน แต่ก็ไม่เคยเห็นสองคนนี้ฉายหนังแลกข้าวเลย..เราก็เลยไปตามบ้านที่เขาชี้ให้ดู.. ไปถึงก็พบผู้หญิงคนนั้น ทราบชื่อภายหลังว่า พี่น้อย อโณทัย ซึ่งพอถามว่า ใช่บ้านคนชื่อโมทย์ที่เคยฉายหนังแลกข้าวหรือเปล่า พี่น้อยก็บอกว่า ใช่.. (เหตุที่ชาวบ้านไม่รู้ก็เพราะว่า เขาไปฉายหนังแลกข้าวในท้องที่อื่นๆ และไปกันเป็นเดือนๆ ไม่เคยฉายแลกข้าวที่บ้านคำลือชา เลย) พี่น้อยก็ชี้ให้ดูว่า พี่ปราโมทย์ จันทรภาพ คนนี้แหละที่ทั้งฉายและพากย์หนังเอง ส่วนใหญ่จะเป็นหนังแลกข้าวคือ ฉายหนังให้เขาดูฟรีๆ ก่อนในตอนกลางคืน 1-2 เรื่อง พอรุ่งเช้าก็ขับรถอีแต๋นออกเตร่ๆ ไปตามหมู่บ้านเพื่อให้คนที่ไปดูหนังเมื่อคืนนี้เอาข้าวเปลือกมาเทใส่กระสอบข้าวให้ จึงเรียกว่า หนังแลกข้าว..
ฉายหนังแลกข้าวลักษณะนี้อยู่นาน ต่อมาจึงเปลี่ยนไปฉายหนังขายยาบ้าง..และสุดท้ายก็เปลี่ยนการฉายเป็นการฉายหนัง 35 มม.เครื่องหลอดอีกไม่นาน ก็เลิกกิจการ.. พอถามว่า แล้วฟิล์มหนัง 16 มม.ที่เคยนั้น เมื่อเลิกฉาย เอาไปไหน พี่ปราโมทย์ก็บอกว่า ก็เอาไปส่งคืนให้เจ้าของฟิล์มหมดแล้ว ตอนนี้ที่ตัวเองก็เหลือแต่เลนส์ขยายเท่านั้น ส่วนหนังไทยเก่าๆ ที่เคยฉายแลกข้าวก็ เช่น กากี รุ่นวิไลวรรณ-นางละคร รุ่นพิศมัย-เห่าดง ไชยา ฯลฯ มันนานมาแล้ว พี่เขาจำได้แค่นี้แหละครับ..
