คงจะเป็นการยากที่จะดูภาพเพียง 3-4 ภาพ แล้วบอกได้ว่าเป็นหนังเรื่องอะไร เว้นแต่จะเคยได้ดูหนังเรื่องนั้นๆ มาก่อน เมื่อพวกเราได้รับฟิล์มม้วนนี้มาจากแว่นตาวินเทจ โดยลุงแม้ว กาญจนบุรีนั้น ก็ยังบอกไม่ได้ว่า เป็นหนังเรื่องอะไร กระทั่งเมื่อกลับถึงบ้าน คุณนุก็กรอฟิล์มส่องดูและถ่ายภาพส่งมาให้ 4-5 ภาพ ภาพแรกๆ ผมก็ไม่คุ้น แต่พอเห็นภาพนี้ก็จำได้ว่า เป็นภาพ ไวพจน์ เพชรสุพรรณ ถือแคนเดินเข้าไปในบาร์หรือคาเฟ่ ก็รีบบอกคุณนุว่า รู้แล้วว่าเป็นหนังเรื่อง มนต์รักป่าซาง ของเฮียหลอ พิชัย น้อยรอด Pichai Noylod
เหตุที่จำได้นั้นก็เพราะเมื่อวันที่ 2 สิงหาคม 2546 (เกือบ 16 ปีมาแล้ว) ตอนนั้นคุณโต๊ะพันธมิตร พาผมไปตามหากากฟิล์มหนังไทยเก่าๆ ตามต่างจังหวัดและระหว่างพูดคุยกับผู้ที่เก็บฟิล์มหนังไว้ ก็มีการนำฟิล์มหนังที่คุณโต๊ะสนใจจะขอซื้อนำกลับมาผลิตเป็นแผ่นวีซีดี มาฉายให้ดูด้วยเพราะเช็คสภาพหนัง ตอนแรกที่คุณโต๊ะพันธมิตรเห็นฟิล์ม มนต์รักป่าซาง ซึ่งมีอยู่ 2 ม้วน (เป็นคนละชุดกับฟิล์มนี้) ก็สนใจเพราะเป็นหนังเฮียหลอ แม้ว่าจะมีบทพากย์ด้วย แต่เพราะฟิล์มเหลือแค่ 2 ม้วนก็เลยไม่ได้นำกลับมา..ต่อมาเมื่อผมเริ่มทำ โครงการหนังไทยคงเหลือ ก็ติดต่อกลับไปยังท่านเจ้าของฟิล์มนี้อีก แต่ได้ทราบว่า ท่านเลิกเก็บฟิล์มแล้วและได้มอบฟิล์มทั้งหมดให้ท่านอื่นไปต่อ ผมก็โทรติดต่อกับท่านที่สอง ก็ทราบว่า ตอนที่ท่านได้รับฟิล์มมานั้น ไม่มีหนังเรื่อง มนต์รักป่าซาง ติดมาด้วยเลย ให้ผมกลับไปถามท่านเจ้าของฟิล์มคนแรกอีกครั้ง แต่ก็ติดต่อไม่ได้เพราะท่านได้ย้ายบ้านไปอยู่ที่อื่นแล้ว..วันนี้ พวกเราได้มาพบฟิล์ม มนต์รักป่าซาง อีก 1 ม้วน ถ้ามีโอกาสได้นำฟิล์มไปรวมกับฟิล์มก่อนหน้านี้อีก 2 ม้วน เราก็คงจะฟื้นชีวิตให้หนังเรื่องนี้ได้แน่ๆ..แต่ว่าจะไปตามหาฟิล์มหนัง 2 ม้วนนั้นที่ไหนได้เพราะไม่รู้ว่า ท่านย้ายบ้านไปไหน..
