บางทีก็หาจนไม่รู้ว่า จะไปหาที่ไหนแล้ว..ยิ่งนานวัน ฟิล์มก็ยิ่งตายไปเรื่อยๆ ที่เจอแล้วตายบ่อยๆ ก็คือกากฟิล์ม 35 มม.จะตายเร็วที่สุด เสียหายมากที่สุด ตอนนี้เป้าหมายหลักๆ ของคุณนุ Praderm Sangaseang หัวเรือใหญ่ของพวกเราจึงจะมุ่งเน้นไปที่กากฟิล์ม 16 มม.เพราะถ้าเจอ ยังไงก็ยังพอจะฉายได้บ้าง จะเป็นหนังดังหรือไม่ดัง ไม่เป็นไร ขอให้เป็นหนัง 16 มม. ก็ถือว่า มีความสำคัญต่อประวัติศาสตร์ภาพยนตร์ในประเทศไทยแล้ว ยังไงก็ต้องช่วยเอาไว้ก่อน อย่างเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว คุณนุกับพี่ตุ๊ก สมรัก เฟืองฟุ้ง ก็ลองเสี่ยงๆ ไปหาฟิล์มจากนักพากย์เก่าๆ ก็เจอครับ เจอแต่บ้าน..แต่ไม่เจอตัวเพราะนักพากย์เสียชีวิตไปก่อนนานแล้ว ก็เลยได้แต่แผ่นเสียงเพลงหนังมาแทน ส่วนฟิล์ม 16 มม. ญาติที่ยังอยู่ก็บอกว่า เคยเก็บไว้เรื่องหนึ่ง แต่ตอนนี้ ไม่รู้ว่าเอาไปไว้ที่ไหน ยังหากระเป๋าไม่เจอ ก็ต้องกลับมาก่อน..
ส่วนอีกเจ้าหนึ่ง พอไปถึง ก็เช่นเดิม นักพากย์ก็เสียชีวิตไปก่อนเช่นกัน แต่ญาติๆ เขาก็บอกว่า เห็นอีกคนหนึ่งที่เป็นนักพากย์ เคยมีฟิล์ม 16 มม.ให้ลองไปถามข่าวดู พอไปถึง คราวนี้ เจอตัว แต่ไม่เจอฟิล์มเพราะเขาบอกว่า ตอนปี 2554 น้ำท่วมใหญ่ ฟิล์มกระเป๋านั้นก็จมน้ำไปแล้วครับ..เราไปช้าอีกแล้ว..แต่นั่นก็ไม่ทำให้คุณนุท้อถอย ยังคงหาแหล่งข่าวต่ออีก ไม่เคยจะหยุด ตอนนี้เห็นว่า ได้แหล่งข่าวฟิล์ม 16 มม.มาอีก แต่คราวนี้อยู่ห่างจากกรุงเทพฯไปตั้ง 6-7 ร้อยกิโล.. เอ้า.. ไกลแค่ไหน ก็ไป..อยากได้หนัง ก็ต้องตามหาครับ (ส่วนภาพประกอบนี้ ภาพเก่าเมื่อวันที่ 7 กันยายน 2557 ที่จังหวัดตราด ลองดูภาพ คิดว่า มีกี่คนในภาพนี้)