ทำไม จะต้องตามหาฟิล์มหนังไทยเก่าๆ กัน..

[มนัส กิ่งจันทร์]

        ผมกับเพื่อนๆ มักจะถูกถามจากคนที่เพิ่งจะรู้จักอยู่เสมอว่า.. ทำไม จะต้องตามหาฟิล์มหนังไทยเก่าๆ กัน.. ผมก็มักจะตอบสั้นๆ ไปก่อนว่า ก็เพราะอยากจะดูหนัง.. พอตอบไปแบบนั้น เขาก็มักจะบอกว่า ก็เห็นมีหนังไทยเยอะแยะลงไว้ในยูทูป.. แล้วก็เห็นบริษัทนั้น บริษัทนี้ ทำออกขาย รอซื้อไม่ดีกว่าหรือ.. จะต้องไปเหนื่อย ไปลำบาก เสียเงิน เสียทองหาฟิล์มกันทำไม

        ผมก็ได้แต่บอกว่า ก็เคยคิดแบบนั้นเหมือนกัน แต่พอนั่งรอ นอนรอ หนังที่อยากจะดู ก็ไม่เห็นจะมีออกมาสักที.. ทีนี้ เขาก็เริ่มสงสัยเหมือนกับจะไม่เชื่อ .. ผมก็เลยบอกว่า รู้หรือเปล่า ปีหนึ่งๆ มีหนังไทยออกฉายกี่เรื่อง เอาง่ายๆ ถ้านับตั้งแต่ปี 2500 เป็นต้นมาก็ได้.. มีกี่เรื่อง..

        แล้วเคยนับกันหรือเปล่าว่า ตอนนี้ มีหนังไทยเก่าๆ เหล่านั้น เหลือให้เราดูได้กี่เรื่อง.. เขาก็เริ่มทำหน้างงๆ.. ผมก็เลยเล่าต่ออีกว่า หนังไทยเก่าๆ ที่หายไปมากที่สุดก็คือ หนัง 16 มม.พากย์สดๆ เพราะจะยุ่งยากในการนำกลับมาทำวีดีโอเทป จะต้องลงทุนสูงกว่าหนัง 35 มม.ที่มีเสียงในฟิล์มแล้ว จึงแทบไม่มีใครทำหนัง 16 มม.ออกมาขายเลย

        ได้ผลครับ.. เขาก็เริ่มนิ่งๆ ผมก็เลยเล่าต่ออีกว่า ถ้าเราเอารายชื่อหนังไทยที่ออกฉายในแต่ละปีมากางดู แล้วลองนั่งคิดๆ ว่า มีหนังเรื่องไหนบ้างที่เคยออกเป็นวีดีโอ-วีซีดี-ดีวีดี เราก็จะรู้ว่า มีหนังไทยเก่าๆ หายสาปสูญไปอย่างไม่น่าเชื่อ.. นี่แหละ พวกเราถึงได้เริ่มออกตามหาฟิล์มหนัง หาหนังส่วนที่หายไป.. เหมือนเขาเริ่มจะเข้าใจเรา

        ตอนนี้ มานั่งนึกๆ ก็ยังเสียดาย ที่พวกเราคิดจะทำเรื่องแบบนี้ช้าเกินไป.. ช้าจนทำให้กากฟิล์มหนังไทยเก่าๆ หลายๆ เรื่อง ต้องเสียหายไปก่อนที่จะถึงมือพวกเรา เจ้าพ่อ 7 คุก ตามใบปิดนี้ ก็ถือได้ว่า เป็นตัวอย่างหนึ่งของความสำเร็จในแนวคิดนี้... เพราะถ้าวันนั้น เราไม่เริ่มคิด ไม่เริ่มลงมือตามหาฟิล์มหนัง เราก็ไม่มีวันที่จะได้ดูหนังเรื่องกันนี้อีกเลยครับ