กากฟิล์ม 35 มม. ม้วนนี้ เราได้มาจากกรุเชียงคาน ขณะกำลังรื้อฟิล์มนั้น เพื่อนก็ส่งฟิล์มม้วนนี้มาให้ผมดู.. ผมส่องดูภาพ เฟรมแรกก็เห็นภาพ ไชยา-พิศมัย ก็รู้ว่าเป็นเรื่อง ผาเวียงทอง ปี 2516 เพื่อนก็บอกว่า หนังมีซีดีแล้ว แต่ผมก็นำฟิล์มม้วนนี้กลับมา เพราะคิดว่า อาจจะเป็นฟิล์มที่มีอายุมากที่สุดในกรุเชียงคานนี้ก็ได้และก็เป็นจริง ฟิล์มม้วนนี้อายุ 48 ปี เก่าที่สุดในกรุเชียงคาน ผมจึงตั้งใจจะนำเป็นกรณีศึกษานะครับ
บอกตรงๆ ว่า กรุเชียงคานนั้น ถ้าไม่บังเอิญกระเป๋าฟิล์มโดนปลวกรุมกินก่อน เจ้าของฟิล์มก็ไม่มีทางที่จะย้ายฟิล์มออกจากบ้านไปไว้ห้องริ่มรั้ว แต่กระนั้น ปลวกก็ยังตามไปกินชั้นไม้ที่สร้างไว้รองรับกระเป๋าฟิล์มและก็ยังกินเข้าไปในกระเป๋าฟิล์มอื่นๆ อีก จึงทำให้ฟิล์มเสียหายไปมากประกอบกับห้องริมรั้วนั้น อากาศค่อนข้างทึบ หน้าร้อนก็ร้อนอบอ้าว จึงทำให้ฟิล์มซึ่งชื้นจากขี้ปลวกอยู่แล้ว เสียหายซ้ำเข้าไปอีก
อย่างไรก็ตาม ฟิล์มอายุ 48 ปีม้วนนี้ แม้จะชื้นจนเกิดรอยลอกๆ ไปบ้างแล้ว แต่ก็เนื้อฟิล์มก็ยังไม่กรอบ ยังฉายได้.. ก็เลยทำให้เรารู้ได้ว่า ฟิล์มอายุรุ่นราวคราวเดียวกันนั้น ถ้ายังมีอยู่ ก็จะต้องฉายได้.. แต่ที่เราตามหาฟิล์มกันไม่เจอก็เพราะคนฉายหนังเขาได้ทิ้งฟิล์มเก่าๆ แบบนั้นไปหมดแล้ว.. ทั้งนี้เพราะเห็นว่า เป็นหนังเก่าๆ เป็นหนังมีเส้นฝน หนังสีแดงๆ ซึ่งในเชิงการฉายหนังกลางแปลง จะไม่มีใครยอมฉายฟิล์มหนังในสภาพเช่นนั้นอีก.. และข้อสำคัญ คนดูจะไม่ยอมดูหนังเก่าๆ แบบนั้นอีกแล้ว ถ้าขืนใครฉาย ก็เป็นต้องโดนโห่ เสียชื่อเสียงบริการหนังหมด
เมื่อธรรมเนียมการฉายหนังกลางแปลงกับธรรมเนียมคนดูหนังกลางแปลงเป็นเช่นนั้น ก็เลยทำให้ไม่มีใครคิดที่จะเก็บฟิล์มหนังเก่าๆ แบบนั้นไว้ เก็บไว้ก็ฉายไม่ได้ เกะกะบ้าน (ต่างกับกรุเชียงคานที่ยังเก็บไว้ แต่ก็ต้องพ่ายแพ้ต่อธรรมชาติ) จึงทำให้พวกเราตามหากากฟิล์มเก่าๆ แบบนั้นไม่พบ.. นี่ถ้าเขายอมเก็บฟิล์มไว้ในบ้านหรือในโกดัง เอาแค่ขอให้มีอากาศถ่ายเทสะดวกแค่นั่นแหละ ก็จะทำให้หนังไทยเก่าๆ อีกเป็นร้อยๆ เรื่อง รอดชีวิตครับ
วันนี้ จึงนำฟิล์มม้วนนี้มาฉายให้ดูครับ.. ฟิล์มมีรอยลอกๆ จึงไม่กล้าเช็คทำความสะอาดมากเพราะเดี๋ยวภาพจะลอกมากขึ้นอีก ก็เลยฉายกันตามเนื้อฟิล์มจริงๆ ฟิล์มเก่าๆ หนังก็จะเหลือแต่สีแดงๆ นะครับ ก็เป็นสีจากฟิล์มจริงๆ ยังไม่ได้ปรับแต่งสีนะครับ..
คลิกชม
https://www.facebook.com/100061477214155/videos/150393060353267/
