สมัยผมเป็นเด็กๆ ตั้งแต่จำความได้ งานช้างสุรินทร์-งานช้างแฟร์ เป็นงานที่เด็กๆ อย่างผมรอคอย.. งานช้างแฟร์ จัดที่โรงเรียนสุรวิทยาคาร-โรงเรียนการช่าง-โรงเรียนเมืองสุรินทร์.. ผมเรียนโรงเรียนเมืองสุรินทร์ แล้วก็มาเรียนต่อที่โรงเรียนสุรวิทยาคาร จึงได้เห็นบรรยากาศของงานมาตลอด งานจะมีขึ้นกลางเดือนพฤศจิกายนของทุกๆ ปี
ช่วงที่เขาตระเตรียมงานนั้น พอเลิกเรียน ผมก็จะเดินๆ ดูการออกร้านของหน่วยงานราชการต่างๆ เขาจะคิดหาวิธีสร้างหน้าร้านให้ดูดี ดูโดดเด่น เน้นอะไรที่สำคัญในอำเภอของเขาเป็นหลัก ผมตื่นตากับร้านขายของต่างๆ ที่มาจากจังหวัดอื่นๆ ได้ดู ได้เห็นสินค้าหรือของกินต่างถิ่น ส่วนใหญ่จะเป็นการเดินดูนะครับ ไม่มีสตางค์จะซื้อกินหรอกครับ.. แต่ที่ได้ก็คือ การเก็บเกี่ยวไว้เป็นประสพการณ์ชีวิต เช่น ได้รู้ว่ามี ก๋วยเตี๋ยวเรือรังสิตและอื่นๆ ที่บ่งบอกถึงของกินต่างถิ่นเกือบทั่วประเทศ
ผมเป็นคนชอบดูหนัง แต่หนังที่มาฉายในงานก็มักจะเป็นหนังขายยาจากกรุงเทพฯ ไม่ใช่หนังคนท้องถิ่น ตอนนั้นก็ได้แต่แปลกใจว่า ทำไมไม่มีจอหนังดังๆ ในสุรินทร์อย่างเช่น สหมิตรภาพยนตร์-เหรียญชัยภาพยนตร์ ฯลฯ ได้ฉายในงานช้างเลย
เมื่อวานนี้ ผมเห็นภาพต่างๆ เหล่านี้ ก็เลยทำให้คิดถึงงานช้างแฟร์ครับ มานั่งนับๆ ปีดูแล้ว ผมไม่ได้เที่ยวงานช้างมาตั้งแต่เรียนจบ ม.ศ.5 แล้ว.. ตอนนี้เกษียณแล้ว เวลาว่างๆ มีเยอะขึ้น ก็อยากจะเที่ยวครับ..
