ภาพเก่าเล่าอดีต : แค่เรารู้จักแบ่งเวลา.. ก็จะมีอะไรต่างๆ เกิดขึ้นมากมายกับชีวิตเรา.. บางครั้ง การรอเวลา..ก็อาจจะทำให้เรา ไม่พบกับสิ่งนั้นๆ เลย..
เพื่อนบางคนบอกผมว่า เอาไว้เรียนจบ ค่อยเที่ยว.. บางคนก็บอกว่า ไว้ได้ทำงานก่อน ค่อยเที่ยว.. บางคนก็ว่า ไว้เกษียณก่อน ค่อยเที่ยว.. สำหรับผมนั้น การที่ได้ดูหนังมาตั้งแต่เด็กๆ ไม่ว่าจะเป็นหนังไทย จีน ฝรั่ง อินเดีย ก็เหมือนๆ กับได้ท่องไปในโลกกว้างด้วยภาพจากคนอื่นๆ แล้ว.. ได้เห็น..คิด..รอเวลา..หาจังหวะ.. แล้วช่วงเวลาที่ได้เที่ยวมากจริงๆ ก็คือ ช่วงที่ออกตามฟิล์มหนังไทยเก่าๆ ที่เป็นงานอดิเรกนั่นเอง.. นั่งรถ ก็แทบจะไม่ยอมหลับ สายตาต้องมองสองข้างทางตลอด.. มองไว้ก่อน.. ถ้ามีเวลาค่อยแวะลง แวะเที่ยว..
ทุกวันนี้ เกษียณมาแล้ว ก็ยังพอได้ออกเที่ยวอยู่บ้าง.. พากันไปเดินสายไปฉายหนังมิตร ชัยบัญชา.. สมัยที่ไปหาฟิล์มหนัง ยังมีเงินเดือนประจำ ก็พากันไปรถตู้.. แต่ตอนนี้ เปลี่ยนเป็นรถไฟ รถทัวร์แทน.. ที่ไหน เขาชวนเราไปฉายหนัง ก็ไป.. เอาหนังมิตร ชัยบัญชา ที่เราหา เราพากย์ ไปฉายให้เขาดู..ยังมีแรงไป ก็ไป ก็ได้เที่ยวอีก
(ภาพประกอบ : กิจกรรมรับน้องใหม่ กลุ่มรามฯ สุรินทร์ รับน้องรหัสปี 27 ที่เขาชะเมา-หาดแม่พิมพ์ ระยอง.. ผมรหัสปี 24.. ตอนเข้าเรียนใหม่ๆ กลัวเสียงเล่าลือ รามฯ เข้าง่าย ออกยาก.. พอสอบภาคแรกเสร็จ ก็รู้แล้วว่า จะเรียนยังไง ก็ปรับตัวเอาครับ.. ทีนี้ ก็เรียนด้วย เล่นด้วย ก็จบซัมเมอร์ปี 2526 สมัยนั้น ถ่ายรูปแบบนี้ก็เรียกว่า แพงนะครับ แผ่นละ 5 บาท ค่าข้าวแกง 1 จานเลย ผมก็เลยเน้นเอาแต่ภาพหมู่เป็นหลักครับ)
