แม้อายุจะเลยวัยเกษียณมาปีหนึ่งแล้ว.. แต่ผมก็เคยเห็นภาพการชุมนุมการฉายหนังขายยาหลายๆ จอกันแบบนี้ แค่ 2 ครั้งเอง
สมัยผมเป็นเด็กๆ หนังขายยา เขาจะฉายด้วยฟิล์ม 16 มม.ไม่มีเสียง แล้วเวลาฉาย ก็จะมีนักพากย์ผู้ชาย มานั่ง มายืนพากย์กันสดๆ คนเดียว นานๆ จึงจะเห็นผู้หญิงมาพากย์คู่ด้วย ส่วนสถานที่ที่หนังขายยาชอบฉายในตัวเมืองสุรินทร์ ก็คือ ที่คิวรถใกล้ตลาดสดเทศบาลเมืองสุรินทร์ และอีกแห่งก็ที่ สี่แยกต้นโพธิ์ ทางไปบ้านลำชี แต่ก็ฉายกันแค่จอเดียวนะครับ
ส่วนที่เคยเห็นฉายพร้อมๆ กันหลายๆ จอ เช่น 8 จอหรือ 10 จอ ก็เป็นช่วงที่เกิดไฟไหม้สุรินทร์ครั้งใหญ่ 2 ครั้ง.. แล้วรถหนังขายยาที่จอดพักที่โรงแรมกรุงศรีโฮเต็ล เขาก็ร่วมแรง ร่วมใจคลายความทุกข์ ด้วยการตั้งจอฉายหนังให้ดูฟรีๆ ที่คิวรถและย่านใกล้เคียงตลาดสดเทศบาลเมืองสุรินทร์ ผมก็ทั้งเดิน ทั้งวิ่ง นับจอหนังว่า มีกี่จอ และก็วิ่งดูทุกๆ จอ อย่างละนิดอย่างละหน่อย แล้วแต่หน้าหนังว่า น่าสนใจแค่ไหน เรียกว่า วิ่งรอกกันไปมา.. สรุปก็คือ ได้ดูทุกๆ จอ แต่ก็ไม่เป็นเรื่องเป็นราวนะครับ
ช่วงนั้น ก็จะเป็นยุคท้ายๆ ของการฉายหนังด้วยฟิล์ม 16 มม. พากย์สดๆ กันแล้ว หนังขายยาบางยี่ห้อ เขาก็เปลี่ยนไปฉายฟิล์ม 16 มม. สโคป แล้วก็พากย์แบบมีสต๊อปซาวด์ช่วย ไม่ใช่พากย์สดๆ แบบใช้ปากทำเสียงเอฟเฟคเหมือนสมัยก่อน.. ส่วนบางยี่ห้อก็เปลี่ยนไปฉายฟิล์ม 35 มม. เต็มรูปแบบตามสมัยนิยม
หนังขายยาที่มีนักพากย์มาพากย์กันสดๆ นั้น ผู้คนเขาก็จะให้ความสนใจตัวนักพากย์มากกว่าตัวหนังซะอีก ยิ่งพากย์คนเดียว ยิ่งน่าสนใจ แบบว่า ดูหนัง แล้วก็หันไปดูนักพากย์อยู่ตลอดเวลา เวลาที่หนังเปลี่ยนอารมณ์ ยิ่งต้องรีบไปหันดูเพราะตัวนักพากย์เอง เขาก็จะมีอารมณ์ตามหน้าหนังไปด้วย ดูแล้วก็สนุก บางทีก็ขำๆ และก็ทำให้เด็กๆ อย่างเรา ฝันอยากจะเป็นนักพากย์กับเขาบ้าง
นั่น เป็นเรื่องในอดีตที่ผมเคยสัมผัสมา.. แต่สำหรับท่านที่เกิดไม่ทัน ไม่เป็นไรครับเพราะภาพความทรงจำเหล่านี้ กำลังจะย้อนกลับมา.. มากับหนังเรื่อง "มนต์รักนักพากย์" ผลงานของคุณ Nonzee Nimibutr ที่กำลังจะเข้าฉายในเดือนตุลาคม 2566 นี้ครับ
(ภาพประกอบ : ชุมนุมรถหนังขายยา น่าจะเป็นที่จังหวัดเชียงรายนะครับ)
