บทที่ 526 ชุมทางหนังไทยในอดีต เสนอฉาย หนังขายยาตราถ้วยทอง ของ โอ เทพมงคล ขอนแก่น

[นายเค]

บทที่ 526
ชุมทางหนังไทยในอดีต เสนอฉาย
หนังขายยาตราถ้วยทอง ของ โอ เทพมงคล ขอนแก่น
โดย มนัส กิ่งจันทร์
(facebook 22 พฤษภาคม 2557)

หนังขายยาตราถ้วยทอง ของ โอ เทพมงคล ขอนแก่น

          ก่อนหน้านี้ ผมเคยเขียนถึงเรื่องราวของหนังขายยาไว้แล้วในบทที่ 9 หนังขายยา อีกหนึ่งความบันเทิงของไทย

เขียนไว้แล้วในบทที่ 9 หนังขายยา อีกหนึ่งความบันเทิงของไทย
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=262208730590438&set=o.156185157894883&type=1&theater

          ผมว่า การได้ทำในสิ่งที่ตนเองรักนั้น ย่อมนำมาซึ่งความผาสุกแห่งชีวิต..อย่างเรื่องของคนรักการฉายหนังนั้น แรกๆ เขาคนนี้ก็เป็นเพียงเด็กคนหนึ่งที่ชอบดูหนังกลางแปลง.. ดูไป..ก็คิดไปว่า สักวันหนึ่ง ก็อยากจะมีหน่วยฉายหนังกลางแปลงเป็นของตนเองบ้าง..แล้ววันหนึ่งหลังจากที่เขาเรียนจบ มีการมีงานทำแล้ว เขาก็เริ่มสานฝัน เริ่มคิดที่จะหาหน่วยฉายหนังกลางแปลงมาเป็นของตัวเอง.. และในที่สุดเขาก็มีหน่วยฉายกลางแปลงจริงๆ แม้รู้ว่า จะเป็นการเพิ่มภาระค่าใช้จ่าย แต่เขาก็มิได้มุ่งหวังที่จะใช้การฉายหนังกลางแปลงนั้นหาเลี้ยงชีพ.. เขายังหาเลี้ยงชีพตามปกติ แต่จะใช้เวลาว่างๆ ไปฉายหนัง ไปเพราะอยากจะฉาย เขาอยากจะเห็นหนังกลางแปลงในแบบเดิมๆ เมื่อครั้งที่เขายังเป็นเด็กๆ กลับคืนมาบ้าง.. การฉายหนังของเขาจึงเป็นลักษณะการจัดฉายหนังแบบย้อนยุค..แบบให้ความรู้บ้าง..และก็ทำต่อเนื่องกันมาเรื่อยๆ จนถึงวันนี้

          แต่ความคิดฝันเขามิได้หยุดอยู่แค่นั้น วันหนึ่ง เขาเห็นรถหนังขายยาวิ่งผ่านหน้าไป.. ความที่เคยดูหนังขายยามาแต่เด็กๆ ก็ผุดขึ้นมาอีก.. “หนังขายยาเลิก มันไปหมดแล้วนี่...แต่ทำไมรถหนังคันนี้ยังอยู่” เขาคิด...และพร้อมกันทันที เขาก็นึกอยากจะมีรถหนังขายยาแบบนี้บ้าง..เอาไว้ฉายย้อนยุค ก็สนุกดี..สมองไวเท่าความคิด เขารีบปรึกษากับศรีภริยาทันที..

          ซ้อฝน.. ก็เห็นดีเห็นงามไปด้วย จากนั้นปฏิบัติการตามหารถหนังขายยาคันนั้นจึงเริ่มขึ้น เขาตามไปจนพบและรู้ว่า รถหนังขายยาคันนี้ แม้จะเลิกฉายหนังขายยาแล้ว แต่ก็ยังคงมีอุปกรณ์เครื่องฉายต่างๆ อยู่ครบครันคล้ายๆ กับว่า รถหนังมันจะอยู่รอใครสักคนให้มาฟื้นชีวิตมันนั่นแหละ จากการพูดคุยและบอกเจตนาว่า จะนำรถหนังขายยาไปทำอะไรบ้าง ในที่สุดผู้ครอบครองรถคนสุดท้ายก็ยอมปล่อยให้รถหนังขายยาคันนั้นมาอยู่ในอ้อมกอดของเขา..เขามีรถหนังขายยาเป็นของตนเองแล้ว ทุกวันนี้ งานฉายหนังกลางแปลงบางแห่งบางคราว จึงเห็นรถหนังขายยาคันนี้ออกมาฉายให้ชมกันแล้ว

          เขาคนที่ผมพูดถึงนี้ ก็คือ คุณโอ เทพมงคล อยู่ที่จังหวัดขอนแก่น ครับ.. ทันทีที่ผมทราบว่า คุณโอมีรถหนังขายยาและนำรถออกฉายแล้ว ผมก็อยากจะไปเห็นบ้าง กระทั่งโอกาสเหมาะเมื่อวันที่ 11 พฤษภาคม 2557 พวกเรา 3 คนมีนัดเดินทางไปตามรอย สาวเครือฟ้า ของบริการขวัญจิตรภาพยนตร์ ที่อำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม..

เขียนไว้แล้วในบทที่ 524 ปิดตำนาน สาวเครือฟ้า ของขวัญจิตรภาพยนตร์ มหาสารคาม
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=444944042316905&set=o.156185157894883&type=1&permPage=1

          หลังจากเสร็จภารกิจแล้ว พวกเราก็นั่งรถตู้มุ่งหน้าไปยังจังหวัดขอนแก่น ไปหาคุณโอ..เราเข้าไปหาคุณโอที่บ้านพักซึ่งอยู่ใกล้ๆ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.. เห็นคุณโอกำลังวุ่นๆ อยู่กับการเตรียมรถหนังขายยาเพราะคืนนั้นมีคิวฉายงานแก้บน “ศาลเจ้าพ่อมอดินแดง” ในมหาวิทยาลัยขอนแก่น.. แต่คุณโอก็ยังปลีกเวลามาหากากฟิล์มหนังเก่าๆ ให้พวกเรานำกลับไปกรุงเทพฯ ได้หลายสิบม้วน เป็นกากฟิล์มหนัง 35 มม.ที่คุณโอตามเก็บมาได้จากบริการหนังกลางแปลงเก่าๆ ที่เลิกกิจการแล้ว

          จากนั้นเวลาประมาณ 5 โมงเย็น พวกเราก็ตามรถหนังขายยาตราถ้วยทองไปยังศาลเจ้าพ่อมอดินแดง ภายในมหาวิทยาลัยขอนแก่น ไปดูการตั้งจอและฉายหนัง.. เสร็จแล้ว ก็พักค้างคืนที่โรงแรมขวัญมอ ใกล้ๆ กันนั่นเอง...

แหละนี่ก็คือ หนังขายยาตราถ้วยทอง ของ โอ เทพ มงคล ขอนแก่น
คลิ๊กชมที่นี่..


<iframe width="560" height="315" src="//www.youtube.com/embed/zgGGClcc2kA?fs=1&start=" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
..............

















           Maxkie Mitt คุณโอมีใจรักในหนังไทยแบบพวกเรา และเริ่มเก็บสะสมฟิล์มเก่าๆเรื่อยมา ผมสังเกตุว่าตั่งแต่พี่มนัสเปิดเฟสชุมทางหนังไทย เราจะได้เพื่อนใหม่ๆเพิ่มขึ้นมาด้วย พร้อมๆกับที่ได้ฟิล์ม เป็นเครือข่ายหนังไทยเก่าที่เพิ่มเข้ามา ช่วยกันเก็บ ช่วยกันหา แบบนี้ดีครับพี่ ขอบคุณคุณโอ เทพมงคล มากๆครับ


           Thawatchai Jai-aue เห็นรูปฟิล์มข้างบนยังจำได้ ช่วงว่างวันเสาร์-อาทิตย์ กว่าจะกรอเช็คฟิล์มเก่าๆพวกนี้เสร็จ เล่นเอาจามไปหลายที ทั้งฝุ่น ทั้งโดนยางเหนียวดำๆจากเนื้อฟิล์มที่มันลอกติดมือ นั่งหลังขดหลังแข็งกว่าจะเคลีย์เฉพาะเช็คสภาพครับ ยังไม่ซ่อมแซม ใจจริงอยากจะซ่อมให้หมดเลยแต่สังขารและเวลา + ระยะทางไม่เอื้ออำนวยเลยครับ เสียดายอยู่เหมือนกัน

           ครับ หนังขายยาเป็นอะไรที่หาดูไม่ได้แล้วในขณะนี้ ฉายหนังได้แต่ห้ามขายยานะครับ แต่ยังไงก็ต้องเรียกว่า หนังขายยาครับ..วันนั้นนอกจากไปดูคุณโอ เทพมงคล ฉายหนังขายยากันแล้ว คุณโอก็ยังให้พวกเรายืมฟิล์มหนังเก่าๆ มาหลายสิบม้วนครับ..ส่วนหนังขายยานั้นต่อไปก็อยู่ในขั้นตอนวิธีการนำเสนอว่า ทำอย่างไรจะให้คนรุ่นหลังๆ ได้รู้ได้เห็นได้ศึกษาถึงวิถีชีวิตของคนดูหนังในสมัยก่อน เรีียกว่า ต้องฉายในเชิงประวัติศาสตร์นะครับ..ก็เป็นกำลังใจให้คุณโอในการทำในสิ่งที่ดีๆ แบบนี้ครับ..

           วันก่อน นั่งเช็คกากฟิล์มที่ได้มาจากคุณโอ เทพมงคล ดูเล่นๆ ก่อน..หนังที่เก่าที่สุดที่ได้มาก็คือเรื่อง ไอ้แกละเพื่อนรัก ปี 2515 สรพงศ์-นัยนา นับม้วนไล่ดูแล้วมี 4 ม้วนเต็มๆ แต่ว่าสภาพเสียหายฟิล์มเยิ้มติดกันจนมองไม่เห็นภาพไป 2 ม้วนครับ เหลือดีๆ อีกตั้ง 2 ม้วน นับว่ายังโชคดีครับ ส่วนเรื่อง แค้นไอ้เพลิน ที่ เพลิน พรหมแดน เป็นพระเอกนั้น ฟิล์มเสียหายเกือบหมด เส้นเสียเลอะเทอะ อ่านไม่ได้แล้วครับ ผมจะพยายามฉายเอาภาพ เพลิน พรหมแดน ถือปืนออกมาให้ได้ แม้จะสั่้นๆ ก็ตาม ไม่อยากปล่อยให้เป็นหนังสูญพันธุ์ไปจริงๆ ครับ..ส่วนเรื่องอื่นๆ นั้น ต้องค่อยๆ ทยอยฉาย จึงจะรู้ผลครับ..

           แม้รู้ว่า เราอาจไม่เห็นความรุ่งเรืองแบบนี้กลับคืนมาอีก แต่ก็มิใช่ว่า เราจะทำให้สิ่งเหล่านี้สูญหายไปเสียทีเดียว..ยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่รักและเห็นคุณค่าของอดีตอีกครับ เขาลงมือกันแล้ว เหลือเพียงพวกเราเท่านั้นที่ต้องเป็นแรงใจครับ..

[CHANEL]