เปิดกรุ.. เสี่ยง..จนได้โชค

[มนัส กิ่งจันทร์]

       สวัสดีครับทุกท่าน.. ช่วงนี้ ก็อยู่ระหว่างรอวันนัดเดินทางไปช่วยหนังตามที่พวกเรากำลังขอแรงสนับสนุนจากเพื่อนสมาชิกอยู่นะครับ เผอิญว่า ก่อนหน้านี้ พวกเราจองรถตู้พี่แป๋วไว้ล่วงหน้าแล้ว แต่พอมีเหตุขัดข้อง ก็เกรงใจพี่แป๋วที่เสียโอกาสกับลูกค้ารายอื่นก็เลยคิดกันว่า เราจะไปหาฟิล์มจากแหล่งอื่นกันก่อน คุณนุก็นึกถึงข่าวที่เลขาแตงเคยบอกว่า ลุงบุญทอม โชติเนตร ที่อยู่อำเภอเลิงนกทา จังหวัดยโสธร บอกว่า มีครูคนหนึ่งเคยมีฟิล์มหนังมิตรเรื่อง ชโลมเลือด ปี 2506 แต่ก็ไม่มีรายละเอียดอะไรอีกเลย จะลองไปเสี่ยงๆ กันดูไหม..

       พวกเราสามคม (ผม-นุ-จุ๊บ) จึงตกลงกันว่า ถ้าไปเสี่ยงครั้งนี้..แล้วต้องกลับบ้านมือเปล่า เราสามคนจะต้องออกสตางค์ค่ารถค่าใช้จ่ายกันเองนะ จะเบิกจากเงินบริจาคไม่ได้.. ก็โอเค ตามนั้น.. ซึ่งต่อมาน้องเจ เมืองไทย รู้ว่าพวกเราจะเสี่ยงไปหาฟิล์มที่เลิงนกทา ก็ขอตามไปด้วย จะไปช่วยถ่ายรูปให้

       เช้าวันเสาร์ที่ 18 พฤศจิกายน 2560 พวกเรา 4+1 คน (พี่แป๋ว-น้องเจ) ก็ออกเดินทางไปบ้านสร้างมิ่ง อำเภอเลิงนกทา จังหวัดยโสธร เป้าหมายก็คือ บ้านลุงบุญทอมซึ่งเปิดเป็นบริการฉายหนังกลางแปลงชื่อสุทธาภาพยนตร์.. ไปโดยไม่ได้นัดหมายเพราะโทรศัพท์ติดต่อกันไม่ได้เลย.. เราดุ่มๆ กันไป จนพลบค่ำก็ตามหาบ้านลุงบุญทอมพบ แต่ลุงก็ไม่อยู่บ้านอีกเพราะออกไปฉายหนังกลางแปลง โชคดีที่ฉายหนังอยู่ไม่ไกลนัก เราจึงตามไปพบลุงบุญทอม เล่าความประสงค์ในการเดินทางมาให้ฟัง..ลุงบุญทอมก็ยังแบ่งรับแบ่งสู้เพราะยังไม่มีข้อมูลของครูสมบัติว่า ลูกหลานจะยังเก็บฟิล์มไว้หรือไม่..แต่ก็จะยอมไปเสี่ยงๆ กับพวกเราด้วย.. คืนนั้นลุงบุญทอมก็ฉายหนังกลางแปลงไป ส่วนพวกเราก็ขอยืมฟิล์มหนัง 16 มม. จำนวน 5 ม้วน ซึ่งเป็นหนังเศษๆ ไม่จบเรื่องที่ลุงบุญทอมเก็บไว้สมัยที่เคยฉายหนัง 16 มม.มาก่อน ไปฉายดูกันที่รีสอร์ทกลางทุ่งนากัน (ฉายแล้วเป็นเศษหนังมิตรเรื่อง คนึงหา-หนังสมบัติเรื่อง ทุ่งมหาราชและหนังข่าว)

       เช้าวันอาทิตย์ที่ 19 พฤศจิกายน 2560 พวกเราก็ออกจากที่พัก นำฟิล์มหนังมาคืนลุงบุญทอมและก็พากันออกเดินทางไปหาข่าวฟิล์มหนังชโลมเลือด.. ลุงบุญทอมพาไปทางอำเภอเสนางคนิคม จังหวัดอำนาจเจริญ เพื่อไปหาหลานซึ่งเป็นช่างตัดผมอยู่ที่นั่น แต่พอไปบ้าน บ้านก็ปิด ถามชาวบ้านแถวนั้นก็ได้ความว่า ช่างตัดผมไปเกี่ยวข้าว เผอิญเห็นเบอร์โทรช่างติดไว้ที่ร้าน ก็เลยโทรไปหาข่าว แต่ก็ไม่ได้ข่าวอะไรเพิ่มเติม ลุงบุญทอมจึงไปถามยายแก่คนแถวนั้นถึงเรื่องครูสมบัติที่เคยฉายหนัง 16 มม. ก็ได้ความว่า หลังจากครูสมบัติตายไปแล้ว ลูกเต้าไม่รู้แยกย้ายกันไปอยู่ที่ไหนบ้าง ให้ลองไปถามคนแถวๆ หน้าโรงเรียนอนุบาลซึ่งใกล้ๆ ตัวอำเภอเสนางฯ ดู เผื่อจะรู้บ้าง

       ลุงบุญทอมก็พาพวกเราย้อนกลับไปถามชาวบ้านแถวหน้าโรงเรียนอนุบาล ก็ได้ความว่า ลูกครูสมบัตินั้น บางคนก็ตายไปแล้ว บางคนก็ไปอยู่เมืองนอก..(หมดหวัง..) แต่ยังมีลูกชายอีกคนหนึ่งปลูกบ้านอยู่ใกล้ๆ นี้เอง ให้ลองไปถามดู..(มีหวังอีก..) พวกเราเดินไปตามทางที่ชาวบ้านชี้ให้ก็พบนายนริส เจริญรัตน์ อายุ 59 ปี ซึ่งเป็นลูกชายของครูสมบัติ เจริญรัตน์ แต่ก็บอกว่า ไม่มีฟิล์มหนังแล้ว..(หมดหวัง) แต่ไหนๆ มาถึงที่แล้ว ก็ต้องนั่งคุยกันซะหน่อย คุยไปคุยมาก็เลยรู้ว่า ครูสมบัตินั้นตั้งบริการฉายหนังกลางแปลง 16 มม. ชื่อว่า รัตนศิลป์ภาพยนตร์ ฉายอยู่แถวๆ อำเภอเสนางฯ โดยนายนริสลูกชายคนนี้ก็เคยช่วยพ่อฉายด้วย แต่ก็ไม่รู้ว่า ตอนที่พ่อเลิกหนัง 16 มม.แล้ว ฟิล์มหนังจะไปอยู่ที่ไหนบ้าง แต่ตัวเองไม่มีเลย เคยเห็นแต่แผ่นเสียง เทปรีลเหลือนิดหน่อย จึงพาพวกเราไปดูและมอบแผ่นเสียงเพลงเหล่านั้นให้กับน้องเจ.. ระหว่างที่ยืนถ่ายรูปมอบแผ่นเสียงเก่าๆ นั้น ผมก็เปรยๆ ว่า เสียดายที่ไม่มีภาพถ่ายสมัยที่ครูสมบัติฉายหนังกันบ้างเลย ผมอยากจะเห็นภาพเก่าๆ แบบนั้น นายนริสก็บอกว่า สมัยนั้นเคยเห็นช่างชื่อ ประดิษฐ์ สุริยะวรรณ ที่เคยซ่อมเครื่องฉายให้พ่อ เขามีกล้องถ่ายรูป แต่ไม่รู้ว่า จะมีภาพถ่ายแบบนั้นหรือไม่ ลองไปถามดูไหม บ้านอยู่ใกล้ๆ นี่เอง

       ว่าแล้วนายนริสก็พาพวกเราไปหาช่างประดิษฐ์ พอไปถึงก็เห็นเป็นบ้านไม้ 2 ชั้น ใต้ถุนสูง เห็นช่างประดิษฐ์อายุมากแล้ว (เกิดปี 2485) นั่งอยู่ใต้ถุนบ้าน นายนริสก็พาเข้าไป ถามหารูปถ่ายเกี่ยวกับหนังครูสมบัติ แต่ช่างประดิษฐ์ก็บอกว่า ไม่มีหรอก..(หมดหวัง..อีก) นายนริสก็เลยบอกว่า พวกเรานั้นมาจากกรุงเทพฯ มาตามหาฟิล์มหนังเก่าๆ และอยากจะได้ภาพถ่ายเก่าๆ ที่ครูสมบัติเคยฉายหนัง.. ช่างประดิษฐ์ก็บอกว่า ภาพถ่ายไม่มีหรอก มีแต่เครื่องฉายหนังเก่าๆ อยู่เครื่องหนึ่งที่เคยซ่อมให้ครูสมบัติ ว่าแล้วก็ชี้นิ้วไปที่เครื่องฉายหนัง 16 มม.ยี่ห้ออาร์ซีเอ ซึ่งซุกอยู่ใต้บันไดทางขึ้นบ้าน.. แล้วก็พูดต่ออีกว่า ภาพไม่มีหรอก มีแต่ฟิล์มหนัง จะเอาไหม.. อยู่ในลังนั่นแหละ.. เรามองไปตามนิ้วที่ชี้..พร้อมกับพากันเดินไปที่ลังกระดาษ..เปิดลังกระดาษออกดู.. ให้ตายเถอะครับ ไม่นึกว่า ในลังกระดาษสูงๆ ใบนั้น จะมีม้วนฟิล์ม 16 มม. อยู่เต็มลัง.. ยังไม่ทันที่จะถามว่าเป็นฟิล์มอะไร.. ช่างประดิษฐ์ก็บอกว่า จะเอา ก็เอาไปเถอะ มีหนังมิตร-เพชราด้วยนะ..(หัวใจพองโต...) จากนั้น พวกเราก็ค่อยๆ ยกฟิล์มออกมาจากลังกระดาษทีละม้วน นำมาวางกองๆ เพื่อตรวจดูว่า จะเป็นฟิล์มหนังอะไรบ้าง

       ระหว่างนั้น ช่างประดิษฐ์ก็เล่าให้ฟังว่า สมัยนั้น พอครูสมบัติเลิกฉายหนัง 16 มม. แล้ว ก็นำฟิล์มที่เหลือๆ จากการฉายมาทิ้งไว้ที่บ้านช่างประดิษฐ์ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นหนังไม่จบเรื่อง..จำไม่ได้ว่าเป็นฟิล์มเรื่องอะไรบ้าง..ผมเองก็สาวดูฟิล์ม ก็เห็นว่า มีภาพมิตร.. ภาพสมบัติ..แต่ก็ยังไม่รู้ว่าเรื่องอะไร จากนั้นช่างประดิษฐ์และนายนริศ ลูกชายครูสมบัติ เจริญรัตน์ ก็มอบฟิล์ม 16 มม. จำนวน 16 ม้วนนี้ให้พวกเรานำกลับกรุงเทพฯ.. คอยลุ้นต่อไปว่า กากฟิล์ม 16 มม.กรุนี้ จะมีหนังเรื่องอะไรบ้าง

[มนัส กิ่งจันทร์]

• กระเป๋าฟิล์มของลุงบุญทอม
• ฟิล์ม 16 มม.เก็บอยู่ในลังกระดาษนี้
• นำมาวางกองรวมกัน
• ลุ้นว่า จะเจอหนังอะไรบ้าง

[มนัส กิ่งจันทร์]

 รีสอร์ทกลางทุ่งนา ที่อำเภอเลิงนกทา ยโสธร ที่พวกเราไปพักค้างคืนและฉายหนังดูกันครับ  ข้างๆ เป็นทุ่งนา ลูกชาวนา..

 

[มนัส กิ่งจันทร์]

ส่วนฟิล์มหนังเศษๆ ของลุงบุญทอมที่ฉายคืนนั้น ก็คือเรื่องนี้ คนึงหา มิตร-พิศมัย
หนังเศษๆ เรื่อง ทุ่งมหาราช สมบัติ-สุทิศา
หนังหมอลำร้องเพลง มีเสียง แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร

[มนัส กิ่งจันทร์]

        ในรูปหมู่ ส่วนคนซ้ายมือคือ พี่แป๋ว คนซ่อมรถ นายช่างเครื่องกล คนขับรถตู้ที่ตลุยไปกับพวกเราตลอดเสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมา.. ส่วนคนซ้ายด้านในสุดนั้น ก็น้องเจ เมืองไทย ภัทรถาวงศ์ ตากล้องงานนี้ แอบถ่ายแหลกลาญ แถมยังกินแหลกลาญอีกด้วย ภาพนี้ รอกินข้าวเช้าหน้าโรงพยาบาลเลิงนกทา

        และเศษหนังมิตร ยังไม่รู้ชื่อ มิตร-เพชรา แสดงครับ.. ส่วนกรุฟิล์มของรัตนศิลป์ภาพยนตร์ จำนวน 16 ม้วนนั้น ยังไม่ได้เช็คและฉายครับ..รอลุ้น..

        ฟิล์มที่มาจากกรุรัตนศิลป์ภาพยนตร์นี้มี 16 ม้วนครับ บางม้วนก็สั้นๆครึ่งรีล ตอนนี้ยังไม่ทราบว่าเป็นหนังเรื่องอะไรบ้าง ต้องกรอฟิล์ม-เช็คฟิล์มก่อนนะครับ แต่เบื้องต้นจะเป็นหนังไทยเกือบหมด อาจมีหนังเขมรติดมาด้วย 1 ม้วน มีหนังข่าว 1 ม้วนครับ

        ม้วนนี้เพื่อนๆ ช่วยเดากันว่าเป็น รักข้ามขอบฟ้า สาเหตุที่เชื่อว่าเป็น รักข้ามขอบฟ้า เพราะผู้หญิงขวามือเหมือน ดีเศวต ซ้ายมือ ชฎาพร ผู้ชายคนกลางเหมือน ทักษิณ ทุกคนมีชื่อในใบปิดหนัง รักข้ามขอบฟ้า

[มนัส กิ่งจันทร์]

ครั้งนี้ พวกเรา 5 คนเดินทางไป-กลับ เกือบ 1,300 กิโลเมตร.. แต่ครั้งหน้าจะหนักกว่านี้อีก..ครับ.. น้องเจ ตากล้องแอบถ่ายตลอด..

ขากลับไม่สนใจใครแอบไปนั่งหลังรถส่องฟิล์มตลอดทาง ส่องไปยิ้มไป อิอิ

กับการตากข้าวของที่นี่ เขาตากกันกลางถนนแบบนี้เลน ถนนทุกเส้น ขับไปจะเจอตากข้าวแบบนี้