ฝ่าดงน้ำท่วม ไปหาฟิล์มที่เลิงนกทา ยโสธร 31 สิงหาคม 2562

[มนัส กิ่งจันทร์]

         ฝ่าดงน้ำท่วม ไปหาฟิล์มที่เลิงนกทา ยโสธร 31 สิงหาคม 2562 เมื่อรับมอบฟิล์มจากครูหมากแล้ว พวกเราก็รีบเดินทางจากบัวลายต่อไปยังตลาดแม่ลำไย เลิงนกทา ยโสธร เพื่อไปหาพี่สุรศักดิ์ เจ้าของร้านอิงแลนด์โฆษณา ซึ่งก่อนหน้านี้ได้ส่งข่าวมาบอกพวกเราว่า ได้ตามหาลุงอมรพบแล้วที่บ้านกุดแข้ด่อน ตำบลกุดเชียงหมี เลิงนกทา ยโสธร ปัจจุบันลุงอมรอายุ 70 ปีเศษ ลุงอมรเคยฉายหนังแลกข้าว (ฉายให้ดูฟรีๆ แต่ขอข้าวเปลือกเป็นค่าดูแทน) ในพื้นที่ใกล้เคียง โดยฉายหนัง 16 มม.พากย์สดๆ มีหนังอยู่ 3 เรื่อง ต่อมาเมื่อเลิกฉายหนังแลกข้าวแล้ว ก็ยังเก็บเครื่องฉายหนังและฟิล์มหนัง 3 เรื่องไว้

         แต่เมื่อคุณสุรศักดิ์ไปพบตัวลุงอมรนั้น ก็เหลือฟิล์มเพียง 1 กระเป๋า ส่วนฟิล์มอีก 2 กระเป๋า ลุงอมรก็จำไม่ได้ว่าให้ใครไปเพราะเป็นเวลานานหลายสิบปีแล้ว พวกเราก็พากันลุ้นว่า ฟิล์มในกระเป๋าจะเป็นหนังเรื่องอะไร แต่พอนำฟิล์ม 4 ม้วนออกมาดู ก็พบว่า ฟิล์มโดนละอองความชื้นอย่างหนักจนเยื่อฟิล์มหลุดลอกเกือบทั้งหมด เราพยายามส่องหาภาพส่วนที่ไม่ลอกเพื่อจะเช็คว่าเป็นหนังเรื่องอะไรอยู่นาน จึงรู้ว่าเป็นหนังเรื่อง บ้านสาวโสด ครรชิต-เพชรา ครับ โชคดีที่เป็นหนังที่เราเคยมีฟิล์มแล้ว ไม่งั้นคงจะต้องเสียใจกับฟิล์มกระเป๋านี้แน่ๆ คืนนั้นพวกเราเดินทางเข้าไปพักที่ตัวเมืองยโสธรเพื่อเตรียมตัวว่า วันรุ่งขึ้น เราจะไปหาฟิล์มที่ไหนอีก

         วันที่คุณสุรศักดิ์ตามหาตัวลุงอมร คนฉายหนังแลกข้าวพบนั้น พายุโพดุล ยังไม่เข้าอีสาน คุณสุรศักดิ์ก็ส่งภาพกระเป๋าฟิล์ม 16 มม.พร้อมภาพลุงอมรมาให้พวกเราดูก่อน แต่ลุงอมรก็จำไม่ได้ว่า ในกระเป๋าเป็นหนังไทยเรื่องอะไร..ต่อมาอีก 1 วัน พายุโพดุลก็พัดเข้าอีสานแถวๆ เลิงนกทาด้วย..

         พวกเรานั่งข่าวพายุเพราะเกรงว่า ถ้าเกิดน้ำท่วมในพื้นที่บ้านกุดแข้ด่อน ตำบลกุดเชียงหมี เลิงนกทา ฟิล์มกระเป๋านี้อาจจะจมน้ำเพราะเป็นบ้านชั้นเดียว..คุณสุรศักดิ์ติดต่อลุงอมรทางโทรศัพท์ก็ไม่ได้ด้วยเพราะลุงอมรไม่มีโทรศัพท์ เผอิญวันเสาร์นั้น เราจะต้องไปรับฟิล์มที่อำเภอบัวลาย โคราช ด้วย จึงขอให้คุณสุรศักดิ์เขาไปหาลุงอมรอีกรอบหนึ่ง แต่พอคุณสุรศักดิ์กลับไปยังบ้านลุงอมร ก็พบว่า ทางเข้าบ้านนั้น น้ำท่วมแบบนี้แล้วครัับ.. คุณสุรศักดิ์จึงกลับออกมาก่อน..เพราะเข้าบ้านลุงอมรไม่ได้แล้ว..

         พอคุณสุรศักดิ์รู้ว่า เราเป็นห่วงฟิล์ม กลัวฟิล์มจะจมน้ำ ก็เลยไปหารถสูงๆ แบบนี้และเดินทางเข้าไปบ้านลุงอมรอีกครั้งหนึ่ง โดยครั้งนี้ เราขอให้คุณสุรศักดิ์เจรจานำฟิล์มออกมาก่อน..

         ฟิล์มกระเป๋านั้นจึงมาอยู่ร้านของคุณสุรศักดิ์ที่ตลาดแม่ลำใย เลิงนกทา รอเราเข้าไปหาวันนั้นเอง.. เราไปถึงประมาณ 5 โมงเย็นกว่าๆ ก็เปิดกระเป๋าฟิล์มดู...

[มนัส กิ่งจันทร์]

          กลัวฟิล์มจะจมน้ำ.. แต่จริงๆ แล้วฟิล์มในกระเป๋านี้กลับโดนละอองความชื้นของน้ำมาหลายปีแล้วครับ ฟิล์มจึงแข็งกรอบ เยื่อฟิล์มหลุดลอกเกือบทั้งหมด เรียกว่า ฉายทำภาพไม่ได้แล้วครับ ..เราก็เสียใจที่เราเพิ่งจะพบลุงอมร ทำให้ช่วยหนังเรื่องนี้ไม่ทัน..แต่ด้วยความอยากรู้ว่าเป็นหนังเรื่อง เราก็พยายามกรอฟิล์ม 3 ม้วนนี้ออกดูเพื่อจะหาภาพที่ยังพอจะมองเห็นบ้าง...

          พอเห็นภาพ ความเสียใจของเราก็ลดน้อยลงทันทีเพราะฟิล์ม 3 ม้วนนี้คือ หนังเรื่อง บ้านสาวโสด ที่เราเคยพบฟิล์มอีกก๊อบปี้หนึ่งแล้ว โล่งอก.. แต่ที่ยังคิดๆ อยู่ตอนนี้ก็คือ แล้วฟิล์มอีก 2 กระเป๋าของลุงอมรนั้น ใครเป็นคนซื้อไปก่อนเรา..ลุงอมรจำไม่ได้ว่าใครมาซื้อเพราะมานานเป็นสิบๆ ปีแล้วและก็ไม่ใช่คนที่รู้จักด้วย..

         ดูภาพนอก เหมือนไม่เสีย แต่พอกรอฟิล์มดู จึงรู้ว่า ฟิล์มลอกไปหมดแล้ว