16 มกราคม..เป็นวันครู..แต่สำหรับเด็กๆ อย่างผม ในสมัยนั้น ก็จะจำแต่ "วันไหว้ครู" เพราะวันครู จะเป็นวันหยุดเรียน แต่วันไหว้ครูนั้น จะเป็นวันที่ผมได้ไปโรงเรียน ได้ดูหนัง 16 มม.ที่โรงเรียน..ผมเริ่มเรียนชั้น ป.1 ที่โรงเรียนเมืองสุรินทร์ (ป.ส.ร.๑) ก็เรียนมาจนจบชั้นสูงสุดคือ ชั้น ป.7 ในปี 2519 สมัยที่เรียนนั้นก็มีครูอยู่ท่านหนึ่งที่ผมจำได้แม่น ก็คือ ครูทศ ศรีไทย เพราะพอเสร็จจากพิธีไหว้ครูแล้ว ครูทศก็จะพานักเรียนกางจอหนัง เป็นจอผ้า ในห้องประชุมโรงเรียน (ที่ใช้เป็นโรงอาหารด้วย) แล้วก็ตั้งเครื่องฉาย 16 มม. ฉายหนังให้นักเรียนดู ฉายให้ดูแทบทุกปี บางครั้งครูทศก็เป็นคนพากย์หนังเองด้วย ตอนนั้นผมทึ่งในตัวครูทศมากๆ เวลามีงานช้างแฟร์ งานประจำปีของชาวสุรินทร์ โรงเรียนเมืองสุรินทร์ก็จะจัดให้นักเรียนไปแสดงกลางแจ้ง (ในตอนกลางคืน) ด้วย ครูทศก็จะเป็นคนพากย์ คนบรรยายอีก..ผมได้แต่มองและคิดว่า ทำไมครูทศเก่งจัง..ฝันอยากจะเป็นแบบครูทศบ้าง..ว่าแล้ว ก็เริ่มหาเก็บเศษฟิล์มหนังมาฉายสไลด์กับเพื่อนๆ พูดเลียนแบบครู เลียนแบบนักพากย์หนังกลางแปลงในสมัยนั้น กระทั่งต่อมาอีกไม่นาน ครูทศก็ตั้งบริการฉายหนังกลางแปลงชื่อ สยามรัตน์ภาพยนตร์ เป็นหนัง 35 มม. ส่วนผมก็เริ่มออกไปช่วยฉายหนังกลางแปลงกับเพื่อนที่บริการสมยศภาพยนตร์..
ฝันเริ่มจะเป็นจริงบ้าง แต่พอเรียนจบ ม.ศ.5 ก็ต้องเข้ามาเรียนต่อในกรุงเทพฯ ก็ต้องหยุดความฝันไว้แค่นั้น..เมื่อ 5-6 ปีที่แล้ว ผมกลับไปหาครูทศ ศรีไทย ที่สุรินทร์ ไปสอบถามถึงเรื่องการฉายหนัง 16 มม.ในสมัยนั้น ก็ได้ความว่า ฟิล์มหนังที่ครูทศนำมาฉายให้นักเรียนดูนั้น เป็นฟิล์มของสำนักข่าวสารอเมริกัน..บางครั้งก็เป็นฟิล์มของสำนักงานสาธารณสุขที่สุรินทร์ และก็ยังได้รู้อีกว่า สมัยนั้น ครูทศก็ยังเคยพากย์หนัง 16 มม.เป็นงานอดิเรกให้กับบริการโพธิ์ทองภาพยนตร์ สุรินทร์และบริการอื่นๆ อีกด้วย แค่ได้ยินรายชื่อหนัง 16 มม.ที่ครูทศเล่าให้ฟังว่า เคยพากย์นั้น ทำให้ผมอึ้งไปเลยเพราะมีแต่หนังที่ผมอยากจะดู แต่มาถึงวันนี้ก็หาฟิล์มไม่ได้แล้ว ครูทศเล่าว่า สมัยก่อนฟิล์มเขาจะต้องไปเช่ามาจากโคราช แล้วก็หมุนเวียนฉายกันไปเรื่อยๆ ไม่ค่อยจะมีใครซื้อขาดไว้.. ครับ วันนี้ วันครู ก็เลยเล่าเรื่องโรงเรียนเก่าและครูนะครับ..
โรงหนังเมืองสุรินทร์ 21 ธ.ค.2558
