แนวหนัง สยองผสมตลก ปราบผีจีน
หลินเจิ้นอิง กับบทอาจารย์ปราบผีตามเคยครับ (ในเรื่องชื่อลุงเก้า) มาพร้อมลูกศิษย์ 2 คนอีกเช่นเคย โดยตอนต้นเรื่อง 2 ลูกศิษย์ก็มีการก่อเรื่องเล็กๆ ตามสูตรล่ะครับ ให้เรื่องมันมีอะไรวุ่นๆ ขำๆ ก่อนจะเข้าเรื่องหลัก เมื่อมีบาทหลวงจากต่างเมือง (อู๋หม่า) เดินทางมาเพื่อเปิดโบสถ์กลางเมืองที่ถูกปิดมานาน ซึ่งที่แห่งนี้ลุงเก้าได้เตือนไว้แล้วว่าเป็นตำแหน่งมรณะของเมือง ที่หากเปิดแล้วล่ะก็จะเท่ากับปลดปล่อยความชั่วร้ายออกมา แต่ในที่สุดโบสถ์ก็ถูกเปิดครับ เจ้าปีศาจร้ายที่ถูกขังไว้ก็เลยหลุดออกมาเริ่มทำร้ายคน
เป็นหนังที่ผมจำได้ค่อนข้างแม่นเพราะเคยดูรอบหนึ่งเมื่อตอนเด็ก และประทับใจกับประเด็น "เหมาซานปะทะคริสต์" คือนึกออกใช่ไหมครับว่าลุงเก้าเป็นอาจารย์เหมาซานประจำเมือง เป็นเหมือนผู้นำหมู่บ้านมานาน แล้วจู่ๆ ก็มีบาทหลวงตัวแทนศาสนาคริสต์ปรากฏตัวมา ก็เลยเกิดการแข่งขันไม่กินเส้นกัน แต่แล้วในที่สุดเมื่อเกิดภัย การร่วมมือกันนี่แหละครับที่สำคัญที่สุด
หนังเรื่องนี้ลุงอู๋หม่าลงมากำกับเองด้วยครับ ยอมรับว่าทำได้ไม่เลว แต่ก็ยังไม่ลื่นพอ จุดดีมาอยู่ตรงการแสดงดีๆ กับประเด็นชวนคิดนี่แหละครับ
จุดเด่นมากๆ ในความคิดผมคือ การแสดงของ ลุงอู๋หม่า ครับ เขาเล่นเป็นบาทหลวงใจดีมีอัธยาศัยและความสุภาพ เจียมเนื้อเจียมตัวว่าตนมาทีหลังเลยให้เกียรติคนอื่นเสมอ ตอนที่เขาจะไปขอความช่วยเหลือจากลุงเก้าแต่ก็ไปขอแบบกล้าๆ กลัวๆ นั่นทำได้น่ารักดีครับ ส่วน หลินเจิ้นอิง ก็เล่นบทกึ่งอิจฉาแบบนี้ได้ฮาดี แต่ไม่ใช่อิจฉาแบบวายร้ายนะครับ อิจฉาแบบน่ารักนิดๆ แบบเด็กๆ ทะเลาะกัน
ส่วนตัวจอมผีในเรื่องก็เข้าใจคิดนะครับ เพราะผีน่ะเป็นบาทหลวงที่อยู่ในโบสถ์ซึ่งตั้งอยู่ในจุดมรณะตามหลักความเชื่อจีน ทำให้มันเฮี้ยนจัดและใช้ของศักดิ์สิทธิ์แบบเหมาซานหรือคริสต์อย่างใดอย่างหนึ่งหยุดมันไม่ได้ ต้องเอาของมารวมพลังกันถึงจะเอาอยู่ หนังก็สอนให้เรารู้จักพลังแห่งการร่วมมือกันได้ไม่เลว
ถือเป็นหนังผีกัดที่อาจจะไม่ได้เด็ดในการเดินเรื่อง ไม่ได้เจ๋งในเรื่องการฟัดกับผีด้วยกังฟู และอาจไม่ได้เด่นในมุขตลก แต่สำหรับผมก็ยังรู้สึกว่าหนังเข้าท่าดีครับ ชอบมากกับการเอาประเด็นตะวันตกมาเจอตะวันออกได้ ชวนให้คิดได้ว่าการญาติดีต่อกันระหว่างศาสนานั้นถือเป็นอาวุธชั้นดีที่จะช่วยเราได้ อย่างในหนังการร่วมมือกันโดยไม่แบ่งศาสนาทำให้ปราบผีได้ หากลองมองมาสู่โลกความจริงแล้ว การเอาหลักธรรมคำสอน แนวทางปฏิบัติของแต่ละศาสนามาประกอบกัน ก็น่าจะนำมาใช้รับมือความทุกข์ บริหารชีวิตให้เป็นสุขได้เหมือนกัน
ระยะนี้ชอบเอาหนังจีนเก่าๆ มาเปิดดูใหม่ก็เพราะแบบนี้ล่ะครับ พอเราโตขึ้นเราจะเห็นอะไรเยอะขึ้น และผมรู้สึกว่าหนังจีนส่วนใหญ่มีอะไรดีๆ แทรกอยุ่ทั้งนั้นแหละ เพียงแต่การนำเสนอของเขาอาจจะยังไม่ลงตัวพอ ถ้าไม่มองให้ดีๆ ก็ไม่เห็น
