ตอนเด็กงานฝังลูกนิมิตรที่บ้านครับ ร้านยิงตุ๊กตาเค้าเอามาฉายให้ดูยืนดูจนพ่อมาตามกลับบ้านตอนนั้นดึกแล้วครับงานใกล้เลิก หลังจากนั้นพ่อคงรู้ว่าเราชอบแกก็ไปหาเครื่องฉายภาพนิ่ง จำได้เครื่องทำจากพลาสติก เลนส์เป็นสี่เหลียม ฟิล์มเป็นหนังการ์ตูน ใช้มุ้งที่นอนเป็นจอ ฉายเองพากษ์เอง แต่ก่อนนี้ใช้ดินเหนียวปันแล้วใช้แว่นตาพ่อกับแม่(ขโมยมา)หักและเอามาซ้อนกันเอาดินเหนียวโอบแค่นี้ก็เป็นเลนส์แล้วครับ(หรือไม่มีก็ใช้หลอดกลมเอาใส้ออกไส่น้ำแค่นี้ก็เป็นเลนส์แล้วครับ) ส่วนฟิล์มก็แย่งกันกับเพื่อนเวลามีหนังมาฉายที่บ้าน คนกรอฟืล์มนี้เท่จังยิ่งเป็นคนฉายยิ่งเท่หย่าย 5555 มีหนังที่ไหนไปที่นั้น หนีแม่บ่อยๆโดนตีทุกครั้งแต่ก็ไป เห็นจอหนังก็มีความสุขแล้วครับ อีกอย่างสมาชิกท่านใดมีภาพเก่าของหน่วยหนัง(เด็กโคราช)เสนอจิตรภาพยนตร์ เป็นหน่วยในดวงใจเลยครับ มาลงให้ชมอดีตหน่อยครับ
