ได้แต่เสียใจ..ที่ข่าวฟิล์มกรุนี้รู้ถึงหูเราช้า..ฟิล์มตายเกือบหมด

[มนัส กิ่งจันทร์]

      ไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย..อีก.. จะทำอย่างไร.. เรื่องหนังกลางแปลง เป็นงานบริการทางความบันเทิงที่ประชาชนสมัยก่อนนิยม..หนังกลางแปลงจึงมีหลักแหล่งที่แน่นอนและอยู่ทุกทั่วหัวระแหง เขาจะตั้งสำนักงานอยู่กันเป็นปีๆจึงมีผู้คนรู้จักถ้วนหน้า แค่เอ่ยปากถามว่า จังหวัดนี้ อำเภอนี้..เคยมีบริการหนังกลางแปลงชื่ออะไรบ้าง..ก็ไม่ยากที่จะได้คำตอบ..และไม่ยากที่จะตามหากันจนพบ..แต่ข่าวฟิล์มกรุนี้ก็ทำให้พวกเรารู้ว่า เราตามหาคนฉายหนังกลางแปลงได้ยากจริงๆ ทั้งๆ ที่อยู่แค่ปลายจมูก.. กว่าข่าวจะรู้ถึงพวกเรา ฟิล์มก็ตายเกือบหมดแล้ว..น่าเสียดาย..มีแต่หนังที่หาดูได้ยากๆ ทั้งนั้น..

       ความจริงวิธีง่ายๆ ของการตามหาฟิล์มหนังไทยเก่าๆ นั้นก็คือ หาข้อมูลให้ได้ว่า ท้องที่ใด อำเภอใดหรือจังหวัดใด เคยมีบริการฉายหนังกลางแปลงชื่ออะไรบ้าง..มีกี่แห่ง.. แล้วก็ตามไป ณ สถานที่นั้นๆ (ในปั้จจุบัน) ไปดูว่า เขายังอยู่ที่เดิมหรือไม่.. หรือย้ายไปที่ไหน.. แล้วตามไปอีก (อาจเจอลูกหลาน) เพื่อสอบถามว่า ยังเก็บฟิล์มเก่าๆ ไว้หรือไม่..เท่านั้นเองครับ.. ถ้าช่วยกันในลักษณะนี้ คล้ายๆ เราอยู่จังหวัดใด อำเภอใด ก็ช่วยๆ กันหาข้อมูล ก็สำเร็จครับ.. การถามหาข้อมูลนั้น จะต้องถามจากคนที่อายุมากๆ นะครับ แบบว่า อายุ 50 ปีขึ้นไปนะครับ จึงจะได้ข้อมูล


เหยื่ออารมณ์ (กรุง-อรัญญา) จากกากฟิล์ม 35 มม. ปี 2518

[มนัส กิ่งจันทร์]

แต่ละเรื่องน่าดูทุกเรื่อง เรารู้ข่าวช้าไปอีกแล้วได้แต่ เสียดายๆ