จำได้ไหมครับ..หนังเรื่องไหนเคยไปถ่ายทำแถวๆ บ้านคุณบ้าง.. ตั้งแต่ผมเป็นเด็กๆ เวลาดูหนัง แล้วได้เห็นสถานที่สำคัญต่างๆ ของแต่ละจังหวัด ที่หนังเขาไปใช้สถานที่ถ่ายทำ ไม่ว่าจะเป็นวัด โรงเรียน ย่านการค้าฯลฯ ยิ่งถ้าถ่ายติดป้ายชื่อสถานที่มาด้วย ก็จะรู้สึกตื่นตาตื่นใจมากๆ ความรู้สึกตอนนั้นมันก็เหมือนว่า ผมเกิดอยู่สุรินทร์ ไม่เคยได้ไปไหน ก็ได้อาศัยดูบ้านเมืองคนอื่นเขาผ่านจอหนังแบบนี่แหละครับ.. แล้วก็จะจดจะจำว่า จังหวัดนั้น จังหวัดโน้น เขามีอะไรที่น่าสนใจบ้าง
อย่างสุรินทร์บ้านผมนั้น หนังที่เข้าไปถ่ายทำ ก็มีไม่กี่เรื่อง แรกๆ ที่เห็นก็จะมาถ่ายในงานแสดงช้างซึ่งจัดขึ้นกลางเดือนพฤศจิกายนของทุกๆ ปี เรื่องที่ทันเห็นเขามาถ่ายทำหนังกันจริงๆ ก็เรื่อง ไผ่กำเพลิง ของคุณคมน์ อรรฆเดช ตอนนั้นจะมีรถวิ่งโฆษณามาประกาศว่า ในงานแสดงช้าง จะมีการถ่ายทำหนังเรื่อง ไผ่กำเพลิง ด้วย คนก็เลยแห่ไปดูเขาถ่ายหนังกัน ผมก็ตามเขาไปดูกับเขาด้วย ก็ดูไม่ค่อยออกว่า เขาถ่ายกันตอนไหน ฉากไหน แต่พอมาเห็นในจอหนังถึงรู้ว่า เขาเน้นถ่ายบรรยากาศงานแสดงช้าง โดยมีตัวแสดง เช่น คุณคมน์ คุณสายัณห์ จันทรวิบูลย์ เข้าร่วมอยู่ในฉากด้วย
พอหนัง ไผ่กำเพลิง มาฉายที่สุรินทร์ รถแห่โฆษณาก็ยังเน้นโฆษณาว่า มาดูหนังถ่ายทำที่สุรินทร์บ้านเรากัน.. ผมเองก็รอดูหนังกลางแปลง ดูแล้วก็รู้สึกว่า มันแปลกๆ แม้เนื้อเรื่องจะเกี่ยวข้องกับจังหวัดสุรินทร์โดยตรง แต่โลเกชั่นที่ใช้ถ่ายทำนั้นก็ไม่ค่อยจะเหมือนเมืองสุรินทร์สักเท่าไหร่ (คิดตอนเด็กๆ นะครับ) แต่ก็ยังดีนะครับที่อย่างน้อยๆ สุรินทร์บ้านผมก็ยังมีหนังเข้ามาถ่ายทำกับเขาด้วย
ส่วนภาพล่างนั้นมาจากเรื่อง สวรรค์บ้านนา หนังที่คุณสุรสีห์ ผาธรรม เป็นผู้กำกับ ตอนนั้น ผมเข้ามาเรียนรามฯ แล้ว ก็ไม่รู้เรื่องหรอก แต่พอกลับไปเยี่ยมบ้าน เพื่อนก็พาซ้อนมอเตอร์ไซด์ไปดูหนังกลางแปลง ก็จอหนังของเพื่อนๆ นั่นแหละ เขาตั้งจอเสร็จแล้ว ก็จะลองแสงกัน เขาก็หยิบฟิล์ม สวรรค์บ้านนา ม้วนจบขึ้นมาทดลองฉายเล่นๆ ระหว่างนั้นเพื่อนผมก็บอกว่า เรื่องนี้แหละมาถ่ายทำที่สุรินทร์ ถ่ายหลายที่ด้วย แล้วเพลงก็เพราะมากๆ ดังมากๆ ผมก็ตื่นเต้น อยากจะดูให้จบ แต่เขาลองแสงแค่ม้วนเดียวเอง ส่วนผมก็จะรีบเดินทางเข้ากรุงเทพฯ ก็เลยจำไว้ว่า สวรรค์บ้านนา เป็นหนังเมืองสุรินทร์อีกเรื่องหนึ่ง
กระทั่งต่อมามีม้วนวีดีโอเทปออกมาให้เช่า ผมก็ซื้อมาดู จึงรู้ว่า ถ่ายแถวไหนในจังหวัดสุรินทร์บ้าง พอระยะหลังๆ ที่พวกเราไปตามหากากฟิล์มหนัง ผมก็จะพยายามหาฟิล์มเรื่องนี้และก็ได้มาสองชุด ก็มาทำไฟล์ภาพให้ชัดๆ สวยๆ เก็บไว้แล้วนะครับ
ภาพล่างที่เห็น ก็คือ วงเวียนน้ำพุ ตึกหลังนั้นก็คือ ห้างสรรพสินค้า ฮั่วฮวดเฮง สุรินทร์.. ในเรื่องนี้ นางเอกถูกพ่อพรากให้มาทำงานเป็นพนักงานขายของที่ห้างนี้ ส่วนพระเอกก็ตามหาและเดินทางไปสถานีวิทยุเอฟเอ็มสุรินทร์ ไปขอเพลง ฝากเพลงถึงเธอ (สนธิ สมมาตร แสดงเป็นนักจัดรายการวิทยุ) แล้วพอเพลงดังขึ้น นางเอกที่ใจเหม่อลอย ก็ปรี่เข้าไปหาวิทยุ ไปฟังใกล้ๆ หน้าเศร้าๆ เพราะนี่คือ เพลงรักของเธอกับพระเอก พอถึงช่วงกลางเพลง โฆษกวิทยุก็พูดแทรกบอกว่า คนรักของเธอ ไปคอยเธออยู่ที่ห้วยเสนง เธอได้ยิน เธอก็รีบวิ่งออกจากห้างฯ ทันที.. ส่วนคนสุรินทร์ที่ดูหนังมาถึงฉากเพลงนี้ แรกๆ ก็กำลังจะเศร้าๆ ก็จะรู้สึกขำๆ ขึ้นมาแทนเพราะระยะทางจากห้างฮั่วฮวดเฮงไปถึงห้วยเสนงนั้นห่างกัน 6 กิโลกว่าๆ แต่นางเอกก็วิ่งไปหาพระเอกได้ในไม่กี่วินาทีครับ
เห็นร้านหลังคาสังกะสีซ้ายสุดของภาพไหมครับ แถวนั้นจะเป็นร้านข้าวต้มดังๆ ตอนที่ผมพาเพื่อนๆ แวะไปนอนค้างที่สุรินทร์ ผมก็พาเพื่อนๆ ไปนั่งกินแถวๆ นั้นแหละครับ ไปซึมซับบรรยากาศจากจอหนังนะครับ
