บทที่ 283 ชุมทางหนังไทยในอดีต เสนอฉาย ฟ้าสางที่ฝั่งโขง (2532 บิณฑ์-พนิตา)

[ฉัตรชัยฟิล์มshop]

บทที่ 283
ชุมทางหนังไทยในอดีต เสนอฉาย
หนึ่งในโครงการภาพยนตร์ไทยคงเหลือ
ฟ้าสางที่ฝั่งโขง (2532 บิณฑ์-พนิตา)
โดย มนัส กิ่งจันทร์
(facebook 29 มิถุนายน 2556)

หนังไทยคงเหลือ ฟ้าสางที่ฝั่งโขง บิณฑ์

             สวัสดีครับทุกท่าน วันนี้ โครงการภาพยนตร์ไทยคงเหลือ ขอเสนอฉายหนังเพลงภาคพื้นอีสาน ซึ่งนอกจากมีเพลงแล้ว หนังยังพาเราไปเที่ยวสถานที่สำคัญของภาคอีสานด้วย จะเป็นที่ไหนบ้างนั้น ก็ลองดูจากหนังนะครับ หนังชื่อ..ฟ้าสางที่ฝั่งโขง นำแสดงโดย บิณฑ์-พนิดา พรหมพันธุ์ใจ-สุริวิภา กุลตังวัฒนา ..  สร้างโดย นันทฤทธิ์โปรดักชั่น โดย ธงชัย รัตตัญยู ดำเนินงานสร้าง..สันติ อเนกนนท์ กำกับการแสดง ออกฉายครั้งแรกเมื่อวันที่ 21 มกราคม 2532 ที่โรงหนังโอลิมปิค-โรบิน 2-พระโขนงรามา..  เรื่องนี้จัดตามคำขอนะครับ


คลิ๊กดูได้เลย...
ฟ้าสางที่ฝั่งโขง ปี 2532


<iframe width="560" height="315" src="//www.youtube.com/embed/bqsIc7LFoBY?fs=1&start=" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
.................

              ช่างเหมาะเจาะเหลือเกิน ค่ำคืนนี้ คุณอุ้ยThawatchai Jai-aue กับคุณโอ หจก. ส. ธรรมสุจริต เขากางจอหนัง ฉายหนังแก้บน ที่ศาลหลักเมือง ขอนแก่นประชันกับอีกจอหนึ่ง กลายเป็นหนังสามจอประชันกัน..ส่วนผมก็ฉายเหมือนกันครับ แต่ว่า ฉายกันตรงนี่แหละครับ เป็นการฉายหนังตามคำขอของสาวงามคนหนึ่ง..ให้เดาเอาเองว่า สาวที่ขอมานั้นเป็นใคร...

              สมัยก่อน เวลาฉายหนังแก้บน..ก่อนฉาย เขาจะประกาศว่า วันนี้ ใครเป็นเจ้าภาพที่มาแก้บน แล้วก็บอกว่า คืนนี้จะฉายเรืื่องอะไรกันบ้าง..ไม่ต้องปกปิดชื่อเจ้าภาพ..แต่หนังตามคำขอผมคืนนี้น่ะซิ..เจ้าภาพขอว่า อย่าบอกชื่อน่ะ...คล้ายๆ กับคนเขียนไปขอเพลงจากโฆษกวิทยุ แล้วบอกว่า อย่าบอกชื่อคนขอนะครับ.. ยืมจอหนังคุณอุ้ยมาประกอบหน่อยนะครับ..ดูไกลๆ แล้วเท่ดีครับ..

นั่นเป็นสาวๆ นะครับ ปูเสื่อจองด้านหน้าจอ..แต่ถ้าเป็นผม จะอยู่ใกล้เครื่องฉายครับ..แอบดู แอบจำวิธีการทำงานของเขาไว้..

หน้าจอแบบนี้หรือเปล่า..


หรือว่าแบบนี้ล่ะ..

              เชียร์หนังบ้านตัวเองจริงๆ..หนังลักษณะทำนองนั้น ถ้าเป็นช่วงปี 2520 เวลาฉายที่กรุงเทพฯ หน้าหนังจะขายดีมากๆ เพราะจะได้กำลังใจจากคนอีสานที่เข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ เต็มโรง..สมัยนั้นคนอีสานมีโอกาสได้กลับบ้านกันปีละไม่กี่ครั้ง...พอมีหนังอะไรที่เกี่ยวกับอีสาน ก็จะพากันไปดูเพื่อให้หายคิดถึงบ้าน..แต่บางคนดูแล้ว กลับยิ่งคิดถึงบ้านมากขึ้นอีก...แรงงานหนุ่มสาวชาวอีสานถึงขึ้นๆลงๆ กรุงเทพฯตลอด หน้าฝนคราใด ก็หอบหิ้วกันกลับบ้านนอกไปทำนา..นายจ้างคนกรุงเทพฯปวดหัวไปตามๆ กัน