เล่าสู่กันฟัง...กว่าจะมีเครื่องฉายหนัง เครื่องแรก

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

 

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

 

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

 

[ฉัตรชัยฟิล์มshop]

เรื่องนี้ผมก็มีฟิล์ม 16 ม.ม. นะ  แต่ชื่อไทยชื่อเรื่องอะไรครับ อาจารย์

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

เรื่องนี้ผมก็มีฟิล์ม 16 ม.ม. นะ  แต่ชื่อไทยชื่อเรื่องอะไรครับ อาจารย์

บ๊อบบี้  เลยครับท่าน  ผมมีแผ่น CDเอาไปทำบทพากษ์   มั๊ยครับ สนุกๆพากษ์กันเอง 555

[ฉัตรชัยฟิล์มshop]

เรื่องนี้ผมก็มีฟิล์ม 16 ม.ม. นะ  แต่ชื่อไทยชื่อเรื่องอะไรครับ อาจารย์

บ๊อบบี้  เลยครับท่าน  ผมมีแผ่น CDเอาไปทำบทพากษ์   มั๊ยครับ สนุกๆพากษ์กันเอง 555

แบบ DVD ไม่มีเหรอทำง่ายหน่อย   น่าเอามาทำบทพากย์เหมือนกัน ให้อาจารย์พากย์ 5555

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

ยังคิดถึง     :GreenScarf (2):กันอยู่นะครับ

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

สวัสดีครับ....พี่ๆเพื่อนๆน้องๆ 
            ที่ร่วมฟังผมเล่า....เรื่อง เล่าสู่กันฟัง  ครั้งสุดท้ายที่ผมเขียนไว้ เมื่อ  17  มกราคม  2559 นี้ก็นานมาก  อีก  1  เดือนก็จะครบปีแล้ว  อย่าว่ากันนะเอาว่าเรายังเล่าสู่กันฟังแบบกันเองสนุกๆเหมือนเดิมนะครับ
            เมื่อเดือนที่แล้วมีอยู่วันหนึ่ง  ผมได้เปิดย้อนดูอดีตในโพสท์ที่เคนเล่าสู่กันฟัง  ในช่วงที่ผมไปฝึกเขียนคัทเอาท์อยู่กับนายช่าง  คงจำกันได้นะครับ  ทำให้ผมหวนรำลึกถึงวันเวลาที่ผ่านมาในวัยเด็ก  นั่งนึกหลับตาทีไรก็สามารถเล่าออกมาเป็นรูปภาพได้ทันที  ช่างมีความสุข  ความประทับใจ มิรู้ลืมในช่วงวัยเด็กและวัยรุ่นของผมในช่วงนั้น  ช่างสมบุกสมบันเสียจริงๆ  บางทีก็นึกขำตัวเอง  ว่าทำไมเราถึงผูกพันธ์กับโรงหนังช่างมากมายเสียเหลือเกิน  ช่วงเวลา  6 ปีเต็มๆ  ตั้งแต่ชั้นป.5  จนถึงชั้นม.ศ.3 (ในยุค  40 ผ่านมาแล้ว) แต่เวลาที่ผมทุ่มเทไป  ผลที่ได้มันก็ติดตัวผมมาจนถึงปัจจุบันนี้  น่าภูมิใจเป็นยิ่งนัก..ฮิฮิ
        วันเวลาผ่านไป  เวลาที่ผมได้ดูคัทเอาท์หนังเก่าๆ  โปสเตอร์หนังเก่าๆ แล้วก็ทำให้อดคิดถึงไม่ได้  โปสเตอร์เหล่านี้เคยผ่านตาผมมาแล้วทั้งนั้น......คิดถึง

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

 พักด้วย 1เพลง    มนต์รักลูกทุ่ง โดยไพรวัลย์  ลูกเพชร (ชอบมากครับ)                                       

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

เช้าวันศุกร์  25 ธ.ค.59  สวัสดีครับ  ฟังเพลง รุ่งแจ้งแสงทองส่องฟ้า ของประกายเพชร  สรหงษ์

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

   แต่มาคิดอีกทีช่วงเวลา  6ปี  ที่ผมผูกพันธ์กับโรงหนังนั้น  มันก็เกือบทำให้ชีวิตผมต้องผลิกผันไปในเส้นทางเดินอีกเส้นหนึ่ง  เพราะทางบ้านผมเริ่มจะไม่ค่อยเห็นด้วยกับพฤติกรรมของผม  ที่วันๆเอาเวลาไปอยู่กันโรงหนังไม่ยอมช่วยงานที่บ้านเลย  จนพ่อผมต้องบอกว่า  ถ้าจะรักที่จะอยู่กับโรงหนังแล้วไม่ยอมช่วยงานบ้าน  ก็ไปอยู่กับโรงหนังแล้วก็ไม่ต้องเรียนต่อจบแค่ม.ศ.3ก็พอแล้ว
                         
                   ทำให้ผมเกิดรังเรเสียแล้ว  ช่วงนี้จะเอายังไงดี  คิดอยู่นานความใกล้ชิดกับโรงหนังเห็นทีจะต้องเริ่มเหินห่างเสียแล้ว  ผมเข้าไปปรึกษากับนายช่างเล่าให้นายช่างฟัง  นายช่างก็เข้าใจ  แกสอนและแนะนำผม  ชักแม่นำ้ทั้ง 5  เพื่อที่จะให้ผมเอาดีทางด้านการเรียน  เพื่ออนาคตของผมเอง  นายช่างแกก็ยกตัวอย่างของตัวแกเองให้ฟังว่า  ตัวแกเองก็เริ่มจากการชอบอะไรที่คล้ายๆกับผมเหมือนกัน  ฝึกการเขียนคัทเอาท์ตามโรงหนังซึ่งมีเส้นทางเดินที่คล้ายกัน
                  นายช่างเล่าให้ผมฟังต่อว่า  ครั้งแรกที่เห็นผมเข้ามายืนดูแกเขียนรูป  และได้พูดคุยกัน  แกบอกว่ามีความรู้สึกว่าเราถูกชะตากัน  มีอะไรที่คล้ายๆกัน  แกเลยรับผมเป็นลูกศิษย์คนแรกของแก  เพราะทำให้แกนึกถึงตอนวัยเด็กที่ผ่านมา  นายช่างบอกให้ผมไปเรียนต่อและกลับไปช่วยงานที่บ้าน  เพราะมันเป็นช่องทางของอนาคตในการดำเนินชีวิตที่หลากหลายกว่าอยู่ตรงโรงหนังนี้  ส่วนทางนี้ก็จะมีเพื่อนรุ่นน้องอีก  1  คนที่ยังอยู่พอที่จะช่วยงานได้  ส่วนเพื่อนผมอีกคนที่เข้ามาฝึกหลังผมเขาก็จบ ม.ศ.3 พร้อมที่จะไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ  คราวนี้นายช่างก็จะมีผู้ช่วยเหลืออยู่เพียงคนเดียว....ช่วงนั้น (ปี 2518) คิดแล้วก็ใจหายเมื่อนึกถึงความผูกพันธ์อันยาวนาน

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

มีเพลงมาฝาก แบบสบาย  ลมรำเพย ของพงษ์เทพ  กระโดนชำนาญ

[Sylviane]

สมัยคุณพ่อคุณแม่เราเลยน่ะแบบนี้

[Adosindos]

เพลงสุดท้ายเพราะมากครับ