เล่าสู่กันฟัง...กว่าจะมีเครื่องฉายหนัง เครื่องแรก

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

วันนี้..เป็นวันหยุดแบบสบายๆ  เสียดายเมื่อวานไม่สามารถไปร่วมงานกับ กลุ่มคนรักหนังฉายด้วยระบบฟิล์ม  ที่บ้านท่านฉัตรชัย  ดูบรรยากาศอบอุ่นแบบพี่ๆ  น้องๆดีครับ  รักกันไว้เถิดเราเกิดร่วมอุดมการณ์เดียวกัน  เรารักเราสร้างสรรค์  จรรโลงสิ่งบันเทิงเหล่านี้  ให้อยู่คู่กับกลุ่มคนรักหนังฉายด้วยระบบฟิล์มไปอีกนานแสนนาน

   

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

    ขอเล่าต่อนะ.....หลังจากได้คิดค้นได้คราวนั้นแล้วเราก็ฉายเล่นกันมาตลอด  เมื่อมีเวลาในวันหยุด  เราต่างสะสมฟิล์มกันได้จำนวนเยอะขึ้นเรื่อยๆและก็มีเพื่อนเพิ่มมากขึ้นที่จะดูหนังของเรา   วันหยุดบางครั้งเราก็หาพื้นที่สัญจรไปบ้านเพื่อนคนโน้นที  คนนี้ทีทุกคนชอบสนุกสนาน 

      ตอนหลังเราก็หาวิธีทำ  ทำอย่างไรที่สามารถฉายได้ยาวๆโดยที่ไม่ต้องมาคอยใส่ฟิล์มทีละแผ่น  (ดูแล้วก็เหมือนกับการฉายสไลด์)  พอคิดออกเราก็นัดกันอีกทีในวันหยุดครั้งต่อไป  เพื่อช่วยกันหาวัสดุ  อุปกรณ์ และผมจะเป็นคนเขียนรูปที่เราคิดได้  สิ่งที่เราต้องหามา
     1.ลังไม้ สมัยก่อนเขาใช้บรรจุนมตราหมี เป็นเพคๆ เพคละ 1โหล
     2.แกนหลอดด้ายเย็บผ้า  สมัยก่อนจะเป็นแกนที่ทำจากไม้
     3.กล่องไม้ขีดไฟ  เมื่อก่อนจะทำด้วยไม้
     4.กระดาษแข็ง
     5.ตะเกียบไม้
     6.สก๊อตเทป
     7.กาวแป้งเปียก (ทำเองเอาแป้งมันมาใส่นํ้าร้อน)
     8.ฆ้อนและตะปู

          สิ่งที่เราจะทำกันคือ  หัวฉายที่ทำด้วยไม้  แทนหัวฉายที่ทำจากลังกระดาษ

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

 

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

  :yoyocici08:ผมไปขอลังไม้จากร้านขายของชำ  ที่เขาเอากระป๋องนมตราหมีออกแล้ว  เมื่ออุปกรณ์และวัสดุมาครบแล้วเราก็ช่วยกันลงมือทำ  ตามแบบที่ผมเป็นคนเขียนขึ้นมา  แต่เวลาทำแล้วมันไม่ง่ายเหมือนที่คิด  เพราะบางอย่างเราก็ช่างไม้จำเป็น  ใช้เวลาทำทั้งหมด 6-7 วัน (เอาเฉพาะเสาร์-อาทิตย์ ที่เราว่างจากการทำบ้านแล้ว) แต่เราก็พยายามกันนะเพื่อจะให้เสร็จเหมือนที่เราคิดกันไว้  พยายาม....จนได้เป็นรูปเป็นร่าง

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

 :yoyocici08:หลังจากนั้นเราก็เศษฟิล์มทั้งหมดที่เราสะสมไว้  มาต่อกันด้วยสก๊อตเทปรวมแล้วได้ยาวหลายเมตรอยู่เหมือนกันแล้วก็นำมาม้วนใส่กับรีลที่เราทำขึ้นมา  คราวนี้เราก็ได้ดูกันยาวๆครับและก็ทีละเฟรมโดยใช้มือหมุน  กว่าจะจบสักม้วนก็เล่นเอาเมื่อยมือเหมือนกัน...กลางวันเราใช้แสงอาทิตย์  กลางคืนเราใช้ไฟฉาย ซึ่งเราสามารถเล่นเป็นหนังกลางแปรงมีเพื่อนๆมาดูกันเยอะมาก  เราจะฉายกันทุกวันศุกร์  จะตั้งจอเหมือนหนังกลางแปลง (จอกระดก) ผมจะขโมยผ้าดิบที่แม่ผมใช้ทำขนมเลือกผืนเก่าๆหน่อยขนาดประมาณ  90 /100 ซ.ม.ไปขึงกับโคลงไม้ไผ่  พื้นที่ที่เราไปฉายกันมืดต้องจุดตะเกียงช่วย  แต่ถ้าคืนไหนพระจันทร์เต็มดวงคืนนั้นจะสนุกมาก....เราจะฉายกันดึก 3/4 ทุ่มกว่าจะเลิกแล้วนั่งคุยกันต่อ  มันเป็นอะไรที่มีความสุขมากๆ .......ตามประสาวัยเด็กผมว่ามีหลายๆคนนะ ที่มีชีวิตในวัยเด็กคล้ายกับผม

[ฉัตรชัยฟิล์มshop]

 

[ป๊อปอาย ไทยซีเน]

 เหมือนกันเลยครับ..  เห็นภาพเลย 

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

  :yoyocici08:วันก่อนเอาหนัง  8 มม.มาฉายเล่น  แต่เป็นแบบ  8  มม.ธรรมดาไม่ใช่แบบซูเปอร์  ฉะนั้นจะต้องเป็นหนังเงียบไม่มีเสียงผมว่ามันดูคลาสสิกไปอีกแบบหนึ่งนะ  นึกถึงคนสมัยก่อนทำให้เราดูแล้วสามารถจิตนาการไปได้หลายรูปแบบคือเหมือนดูแล้วต้องตั้งใจดูจะทำให้เรามีอารมณ์ร่วมไปด้วยกับเนื้อหนัง  ระหว่างที่ผมดูไปทำให้ผมได้คิดถึงตอนเด็กๆที่กำลังชอบระบบการฉายหนังเอามากๆ.....ชอบจริงๆรู้สึกได้เลย  เห็นแล้วดูแล้วอยากมีบ้าง  อยากดูกลไก  การทำงานมันแปลกน่าสนใจมากๆ....รู้ไม่ครับว่าอะไรที่ผมได้ไปเจอ  (ตอนนั้นเรียนป.5)

    มีอยู่ปีนึงผมได้ไปเที่ยวงานตรุษจีน...หลังจากไหว้กันเสร็จเรียบร้อย  รับประทานอาหารกันเสร็จ เป็นอันว่าเสร็จพิธีเขาก็เริ่มแจกอังเปามีเงินพร้อมที่จะไปเที่ยว  ก็คือเที่ยวงานตรุษจีนประจำปี  ผมชอบมากๆกับงานนี้หนึ่งปีมีหนึ่งครั้งและมันเป็นงานที่ยิ่งใหญ่ของอำเภอเลยทีเดียว มีมโหรสพครบทุกอย่าง  7 คืน  ผมกับเพื่อนก็เที่ยวกันทั้ง 7 คืนเลย ไปโรงเรียนสายทุกวัน...ฮ่าฮ่าๆๆ เด็กหนอเด็ก

    :yoyocici08:สิ่งที่ผมได้ไปเจอคือ  ตู้ดูหนัง  8 มม.แบบหยอดเหรียญ  ครั้งละ  50 ส.ต.มีอยู่  3  ตู้ ตู้ละ  1เรื่ิอง  ผมจำเรื่องได้ มีหนังการชกมวยสากล  หนังการ์ตูน  หนังสงครามฉากกระโดดร่ม  ทุกเรื่องมีความยาวประมาณ  2 นาทีน่าจะได้  มันจะฉายวนซํ้าไปเรื่อยๆสัก  4 รอบ แล้วไฟก็จะดับ  ผมชอบมากๆเลย  หมดไปหลายบาทเหมือนกัน......สำหรับอังเปาตรุษจีน

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

 :yoyocici08:ในงานตรุษจีนมีเครื่องฉายหนังแบบของเด็กเล่นขายด้วย  มีแบบดูภาพนิ่งลักษณะคล้ายกับเครื่องของผมคือหมุนดูทีละภาพ  ส่วนอีกเครื่องผมชอบมากเลย  เพราะดูแล้วภาพมันเคลื่อนไหวได้เหมือนดูจากตู้ดูหนัง  8 มม.หมุนด้วยมือผมก็เลยซื้อทั้ง  2 เครื่องเลย...ของมันชอบ

 :yoyocici08:หมดเลยครับอังเปาตรุษจีน  ซื้อมาแล้ววันรุ่งขึ้นอีกวันก็รื้อเลย  ด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่ามันมีระบบการทำงานอย่างไรทำไมมันจึงเคลื่อนไหวได้  เปิดออกมาแล้วก็ยังไม่เข้าใจ  คิดจะทำกับหัว  35 มม.ของผมสงสัยจะยาก  แค่เฟืองพลาสติกก็จบแล้วไม่รู้จะไปหาที่ไหน  ผลที่สุดก็ประกอบได้ไม่เหมือนเดิม......พักครับ   ยอม ขอหยุดโครงการณ์นี้ไว้ก่อน.......

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

เหมือนกันเลยครับ..  เห็นภาพเลย 

 :GreenScarf (2):ขอบคุณครับท่านป๊อบอาย...คนรักเครื่องฉายและฟิล์มหนัง  มักจะมีประวัติการชอบคล้ายๆกันนะแล้วแต่ใครจะมากหรือน้อย  555

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

 :yoyocici08:วันนี้ขอเล่าต่อนะ  สำหรับโครงการณ์ทำเครื่องฉายหนัง...ขอพักไว้ก่อน

          หลังจากพักโครงการณ์ทำเครื่องฉายหนังไปแล้ว  ชีวิตผมก็ยังคงได้ป้วยเปี้ยนอยู่กับโรงหนังเพราะโรงหนังมันอยู่เยื้องตรงหน้าบ้านผมเอง  ทุกคืนหลังจากทำการบ้านเสร็จแล้ว  ผมพยายามหาวิธีออกจากบ้านเพื่อไปดูหนัง  มีเงินไปดูบ้าง  ไม่มีเงินก็ไปขอคนเฝ้าประตูบ้าง  ขอเข้ากับผู้ใหญ่บ้าง  จนผมมีความรู้สึกมันเหมือนเป็นยาเสพติดซึ่งโรงหนังที่บ้านผมก่อนหนังจะเริ่มฉายเขาจะเปิดเพลง  ซึ่งเป็นเพลงมาร์ช4เหล่าทัพ จะเปิดอย่างน้อย  3 รอบเพื่อเตือนคนดูที่ซื้อตั๋วแล้วและยังไม่ได้ซื้อหรือกำลังเดินทางมาให้รีบๆ  บางคนก็ทยอยเข้าไปนั่งตามเลขบัตร ( ไม่ทราบตามต่างจังหวัดอื่นๆมีเพลงมาร์ชเหมือนกันหรือเปล่า )  เพลงมาร์ชนี่แหละมันกระตุ้นผมทุกครั้งทำให้อยากเข้าไปดูอยู่เสมอ....มันเป็นสิ่งเสพติดแล้วหรือนี่ ฮ่าฮ่าๆๆๆ

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

 :yoyocici08:ช่วงนี้เป็นช่วงที่ผมเริ่มเรียนชั้นป. 6  โปสเตอร์หนังผมชอบมากๆเลย  ชอบไปดูตรงหน้าโรงที่ติดไว้เยอะมากบางเรื่องกว่าจะได้ดูก็เกือบครึ่งปี  รวมทั้งภาพเล็กๆที่เป็นฉากสำคัญๆเขาจะใส่แยกไว้ในตู้ ( โชว์การ์ด )
   ตอนนั้นที่ผมชอบมากๆ ก็เรื่อง  12  ป้ายทอง โปสเตอร์ก็สวย คัทเอาท์หนังก็สวย รวมทั้งโชว์การ์ดมี่ติดในตู้ด้วย  รวมทั้งดารา  ฉิงผิง  เยียหัว แสดงนำด้วย  อีกทั้งเป็นของบริษัทชอร์บราเดอร์  เสียด้วยเรื่องนี้ผมไม่พลาด  ดูไปเสีย  5 รอบ.....ฮ่าฮ่าฮ่า  คนดูเยอะมากๆต้องฉายวันละ  2 รอบ

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

สวัสดีครับ...พักไปหลายวัน  วันนี้วันอาทิตย์วันหยุดแบบสบายๆๆ....

        ขอเล่าต่อ....หลังจากชอบดูแต่หนังอยู่เป็นประจำแล้ว  และด้วยความสงสัยอยากรู้อยากเห็นว่า คัทเอาท์หน้าโรงหนังแผ่นใหญ่ๆที่สูงเท่าโรงหนังเขาเขียนเขาวาดกันอย่างไร  อยากรู้มาก วันนั้นเป็นวันหยุดเสาร์  อาทิตย์ ช่วงเช้าผมแอบขึ้นไปชั้ น  2 (เขาจะห้ามคนนอกขึ้น)  ซึ่งเป็นบริเวณด้านหน้า  ใช้เป็นที่สำหรับเขียนคัทเอาท์หน้าโรงหนัง  คัทเอาท์สำหรับรถแห่และสำหรับติดตามจุดทางแยกต่างๆ

        :yoyocici08:ผมเข้าไปห้องเขียนได้เจอกับช่างเขียนประจำโรงหนัง  อายุประมาณ  19-20 ปี ทรงผมหัวฟูหน้าตาคมเข้ม ดูแล้วหน้าจะเป็นคนใจดี(ผมคิดเอาเอง)  เพราะเจอหน้าครั้งแรกช่างเขาก็ยิ้มให้ผม  ผมรู้สึกอุ่นใจที่เขาไม่ไล่ผมลงไป ผมยืนดูช่างเขาเขียนรูปสีนํ้ามันรูปดาราที่จำได้จะเป็น  สมบัติ  เมทะนี  ระหว่างที่ดู  ช่างก็เริ่มพูดคุยกับผม  ถามผมเรียนที่ไหน  ชั้นป.อะไร  บ้านอยู่ที่ไหนเราเริ่มพูดคุยกันได้บรรยากาศ  เขาถามผมอีกว่า  "ชอบวาดรูปมั๊ย" ผมรีบตอบเลย" ชอบครับ"

        พักเที่ยงผมก็รีบกลับไปกินข้าวมี่บ้าน  แล้วกลับมาใหม่มานั่งรอช่าง  ระหว่างรอดูโน่นดูนี่ด้วยความสนใจพอช่างมาก็เริ่มเขียนรูปสมบัติต่อเลย  ในระหว่างที่ช่างเขียนจะต้องมีการล้างทำความสะอาดแปรง  ภู่กัน  ช่างก็ถามผมว่า " ล้างแปรงกับภู่กันเป็นมั๊ย"  ผมตอบ " ไม่เป็นครับ"  ช่างก็สอนผมล้างให้ดูเป็นตัวอย่าง  สมัยนั้นเขาจะใช้นํ้ามันโซล่าสำหรับล้างแปรงและภู่กัน  ผมก็เริ่มฝึกการล้างแปรง  ภู่กัน  เช็ดทำความสะอาดตามเทคนิกที่ช่างสอน  ทั้งวันเลยครับ

        :GreenScarf (2):จุดนี้แหละครับ  เป็นจุดเริ่มต้นและเปลี่ยนแปลงชีวิตของผมครั้งใหญ่......(ว่าผมจะหันไปทางไหน)  เห็นไหมละครับชีวิตผมเริ่มใกล้กับเครื่องฉายหนังที่ผมชอบบบบ.......แล้ว

       

[ฉัตรชัยฟิล์มshop]

  เกือบแล้ว..