เล่าสู่กันฟัง...กว่าจะมีเครื่องฉายหนัง เครื่องแรก

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

 

ผมชอบการเล่าเรื่องด้วยภาพโดยใช้ดินสอ เป็น Storybord ได้ความรู้สึกดี เหมือน ชัย ราชวัตร เลยครับอาจารย์

 

      ขอบคุณนะครับคุณเค  ที่ติดตามผมเล่าเรื่องอดีตๆของคนชอบหนังที่มีอะไรคล้ายๆกัน..เอาแบบสนุกๆ

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

:yoyocici08:มีอยู่วันหนึ่งมีหนังรอบบ่ายถ้าจำไม่ผิด จะเป็นเรื่อง  เพชรพระอุมา ฉบับ ระพินทร์  ไพรวัลย์  กับ  สุทิศา  พัฒนุช (ปี พ.ศ.2514)  คนดูเยอะมากๆ

    ตรงทางเดินชั้น 2 ที่ผมจะไปห้องเขียนคัทเอาท์หนังนั้น  ผมจะต้องผ่านห้องฉายหนังขณะที่เขากำลังฉายอยู่นั้นได้เปิดประตูทิ้งไว้  ผมก็เลยไปยืนแอบดูน้าที่เขากำลังฉายอยู่นั้นหันมามองผม  แล้วก็ยิ้มให้ผม น้าเขาพูดว่า  " ห้องนี้ห้ามเข้ามานะครับ " ผมก็ยิ้มก็คงได้แต่มอง แต่ในใจผมตื่นเต้นมากๆๆ...ไม่เคยเห็นเครื่องฉายหนังแบบนี้มาก่อน (ทำให้คิดถึงเครื่องฉายของผมที่ทำด้วยลังไม้ขึ้นมาทันที )เครื่องมันใหญ่มาก  แสงสว่างมากๆเพราะผมได้ดูตอนที่น้าเขากำลังเปลี่ยนถ่านพอดี  เริ่มชอบแล้วครับ...อยากเข้าไปสัมผัสใกล้ๆมากเลย  ได้แต่คิดและก็มองด้วยความสงสัยอีกแล้ว...สักวันหนึ่งคงได้อยู่ใกล้ๆมันนะ  เลยห้องฉายไปอีกห้องก็จะเป็นห้องสำหรับพากย์หนัง...

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

 :yoyocici08:ระยะเวลาผ่านไปทำให้ผมมีความผูกพันธ์กับโรงหนังมากขึ้น  มีพี่ๆเพื่อนๆที่เขาทำงานอยู่ที่นี่มีความสนิทสนมกันจนทำให้ผมมีหน้าที่เพิ่มขึ้นมาอีกอย่างโดยไม่รู้ตัว  นั้นคือ  เด็กเดินตั๋วหนัง  (คือเด็กที่ถือไฟฉายคอยนำทางคนดูไปหาที่นั่งตามเลขที่ของตั๋วนั่ง)

    ผมจะได้รับหน้าที่นี้ก็คือตอนโปรแกรมหนังที่มีคนดูเยอะๆ  โรงหนังจะขายตั๋วที่มีเลขที่นั่ง  เพราะคนดูจะได้ไม่ต้องมาแย่งที่นั่งกัน......ผมก็ชอบนะครับหน้าที่นี้เพราะนอกจากจะได้ดูหนังฟรีในช่วงกลางคืนแล้วยังได้ค่าจ้างด้วยครับ  คืนละ  20 บาท  โอ้โฮ!...มันเยอะมากครับสำหรับผม  ถ้าคืนไหนมีการฉาย  2 รอบก็จะได้  30 บาท  ผมก็จะได้ดูหนังเป็น 2 รอบ ฮ่าฮ่าๆๆ....แต่ต้องนอนดึกเป็นพิเศษกว่าหนังจะเลิกก็ประมาณ เที่ยงคืนครึ่ง (แต่ผมเลือกที่จะทำในวันศุกร์กับวันเสาร์เท่านั้น มิฉะนั้นผมจะต้องไปโรงเรียนสายแน่นอน).....เห็นไม่ละครับชีวิตผมมันเริ่มพลิกแพลงไปเรื่อยๆ  มันเหมือนเป็นการเรียนรู้โดยที่เราไม่รู้ตัว สาเหตุมาจากความชอบฟิล์มหนัง  เครื่องฉายหนัง.......คงอีกยาวไกลกว่าผมจะมีเครืองฉายหนังตอนนั้นผมอายุแค่  13 ปีเท่านั้น....ฮิฮิ!

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

         :yoyocici08:ถ้าวันไหนมีวงดนตรีลูกทุ่งมาแสดง  โอ้โอ....วันนั้นจะสนุกมากๆและเป็นสิ่งบันเทิงที่ผมชอบมากๆด้วย  ชอบบรรยากาศวงดนตรีลูกทุ่งที่แสดงด้านหน้าเวที  ไม่ว่าจะเป็นหางเครื่อง  นักดนตรี  คณะตลก  นักร้องประจำวง  และก็หัวหน้าวง  คือเจ้าของเสียงเพลงตัวจริง  คืนนี้จะมีคนมารอชมวงดนตรีเยอะมากบรรยากาศหน้าโรงหนักมันช่างครึกครื้นเสียจริงๆ

         :yoyocici08:คืนนี้นอกจากจะได้ดูวงดนตรีแล้ว  ผมยังได้เดินตั๋วที่นั่งด้วย  พอวงดนตรีเริ่มแสดงผมยังมีอีกอาชีพหนึ่งครับที่ต้องทำ  คือรับจ้างขายโอเลี้ยง  ชาดำเย็น ด้วยครับทำให้ผมมีรายได้เพิ่มขึ้นอีกด้วย  เดินตั๋ววงดนตรีจะได้ค่าจ้างดีกว่าเดินตั๋วหนังคืนหนึ่งจะได้  40  บาทบวกกับค่าขายโอเลี้ยงอีก  20  บาท  คืนหนึ่งก็จะได้  60 บาท

         เงินค่าจ้างค่าเดินตั๋วทางดนตรีจะเป็นคนจ่ายให้เองไม่เกี่ยวกับโรงหนัง  แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งผมยังจำได้เป็นวงดนตรีของคณะ  สังข์ทอง  สีใส  ซึ่งเจ้าตัวลงมากำกับดูแลเรื่องการจัดที่นั่งด้วยตัวเองเพราะคนเยอะมากๆ  สังข์ทอง  บอกพวกผมและเพื่อนๆว่า  "ช่วยๆกันเต็มที่นะไอ้น้องเดี๋ยวจะเพิ่มเงินให้"  ทุกคนดีใจช่วยกันเป็นอย่างดี  จนกระทั่งวงดนตรีเลิกการแสดง  ผู้คนออกจากโรงไปหมดแล้วพวกเราก็รอว่าเมื่อไหร่จะจ่ายเงิน  เปล่าครับจ่ายให้คนละ  40 บาทเท่าเดิม เพราะคนจ่ายไม่ใช่  สังข์ทอง  เพื่อนๆทุกคนเลยจำกันว่าถ้ามีดนตรีเข้ามาแสดงเมื่อไหร่  ก็จะพูดกันถึงคณะวงดนตรีของ  สังข์ทอง  สีใส  ทุกครั้งเรื่องไม่จ่ายเงินเพิ่ม.....ฮ่าฮ่าๆๆๆ  จำไว้เลย

[อาจารย์ใหญ่]

สุดยอดมากครับอาจารย์

[รักษ์ ไทยซีเนเด้อ]

ยิ่งอ่านก็ยิ่งมันส์นะอาจารย์

[อภิชัย เกี๋ยงแก้ว]

เอาอีกๆ อย่าช้าครับอาจารย์ กำลังสนุก (อยากย้อนอดีตไปจริงๆ) วงดนตรีลูกทุ่ง ยิ่งใก้ลตอนจะเปิดวง ทำให้ตื่นเต็น ยิ่งใหญ่อลังการมากๆสมัยก่อน เล่าต่อเลยครับจารย์

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

สุดยอดมากครับอาจารย์

ยิ่งอ่านก็ยิ่งมันส์นะอาจารย์

เอาอีกๆ อย่าช้าครับอาจารย์ กำลังสนุก (อยากย้อนอดีตไปจริงๆ) วงดนตรีลูกทุ่ง ยิ่งใก้ลตอนจะเปิดวง ทำให้ตื่นเต็น ยิ่งใหญ่อลังการมากๆสมัยก่อน เล่าต่อเลยครับจารย์

      ขอขอบคุณครับที่ฟังผมเล่า....และมาร่วมย้อนลอยในอดีตไปกับผม  เอาแบบสบายๆนะครับในอดีตที่ผ่านมามันเป็นบทเรียน  และประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่เสมอสำหรับใครหลายๆคน  อดีตในวัยเด็กช่างเป็นวัยที่น่าจดจำมากๆไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์  โศกเศร้าเคล้านํ้าตาแค่ไหน  แต่ทุกคนก็ผ่านมาได้ด้วยดี.......ทุกคนเชื่อไหมครับว่าอดีตในวัยเด็กของเรานั้นมันเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงๆเรารับรู้ได้จริงๆและก็ผ่านมาแล้วจริงๆ  เรารองหลับตานึกย้อนซิครับ....อดีตในวัยเด็กของเรา  เราสามารถนึกและมองเห็นภาพได้ในเรื่องราวที่มันฝักลึกอยู่ในความทรงจำ...ที่ผ่านมาเนิ่นนานๆๆๆๆๆ   (แต่พอโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว  ฮิฮิ!  บางทีเรื่องเมื่อวานยังจำไม่ได้เลย...ฮ่าฮ่าๆๆๆ  ลุงยังไม่แก่ขอลุงก่อนนะ  ไอ้หนู)

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

           :yoyocici08:ผมมีรายนามคณะวงดนตรีที่ผ่านตาผมมาแล้วทั้งนั้น  ในยุคพ.ศ.  2513 เป็นต้นมา

       :yoyocici54:เริ่มจากคณะวงดนตรี เพลิน  พรหมแดน เพลงที่ผมชอบตอนนั้นคือ  เพลงคนไม่มีดาว เพลงนี้ช่างเปรียบเทียบได้บรรยากาศของลูกทุ่งแท้ๆดีจริง  บ้านพี่กินแต่ปลาเจ่าปลาร้า  ส่วนบ้านน้องยานั้นกินแต่ปลาดุกอุย   อีกเพลงที่ชอบก็มี  ชมทุ่ง  เพลงนี้ก็บรรยายกันได้เห็นภาพของลูกทุ่งชนบทเลยทีเดียว เฮ่เฮ้เฮ.....ฮาฮ่าฮ้า.....เสร็จจากงานนาเมื่อเวลาเย็นๆ  เป่าขลุ่ยพาเจ้าทุยเดินเล่น  ลมพัดเย็นๆมาเดินเล่นไปตามคันนา

  ฟังแล้วขนลุกครับสำหรับบรรยากาศเพลงอย่างนี้  ตามชนบทคงหาไม่ได้แล้วครับบรรยากาศเดี๋ยวนี้.....เพราะไฟฟ้ามันไปถึงทุกหลังคาเรือนแล้ว......ก็คงได้แต่คิดถึงละนะ  มีความสุขครับที่ได้คิดถึงฮิฮิ!

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

 

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

[ฉัตรชัยฟิล์มshop]

จัดทำหนังสือสักเล่ม...

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

จัดทำหนังสือสักเล่ม...

     ขอบคุณท่าน....เอาแค่เล่าสู่กันฟังสนุกๆก็พอแล้วท่านฉัตรชัย

[สมศักดิ์ เครือสนิท]

    :yoyocici08:ในสมัยนั้นคณะวงดนตรีลูกทุ่งที่ผมชอบเอามากๆ  ก็คือ คณะของสายัณห์  สัญญา ผมได้ดูการแสดงสดๆก็เป็นชุดแรกที่เริ่มดังเลยครับ  ชุดนี้มีเพลงลูกสาวผู้การ  นักเพลงคนจน  จำปาลืมต้น  แหม่มปลาร้า  รักเธอเท่าฟ้า

   :yoyocici08:การแสดงของวงหลังจากเปิดการแสดงไปแล้วประมาณ  2 ชั่วโมง  จะมีทั้งนักร้องที่เรียนแบบเสียงของนักร้องคนอื่น มีทั้งหญิงและชายพร้อมจินตลีลา  หรือรีวิวประกอบเพลง  หางเครื่องเปลี่ยนชุดละเพลงตระการตามาก  ทั้งสีสรรและรูปแบบของชุด  (แต่ไม่โป๊)  และก็จะมีขั้นรายการด้วยคณะตลกประจำวง  หลังจากนั้นโฆษกประจำวงก็จะมาพูดบรรยาย สรรพคุณต่างๆของสายัณห์  ตามด้วยเสียงดนตรีส่งคำพูดอีกครั้ง.....เงียบไปนิดหนึ่ง (ทุกคนในโรงเงียบสนิท)  แล้วจะมีเสียงดนตรี intro  ของเพลง  นักเพลงคนจน  ดังขึ้นทุกสายตาจะมองไปที่หน้าเวที  เปล่าครับจะได้ยินแต่เสียงสายัณห์  เท่านั้นยังไม่เห็นตัวสายัณห์  ตัวเขาจะร้องอยู่หลังเวที.....พอร้องไปถึงช่วง....ขับกล่อมให้หายวังเวงฟังเสียงเพลงแล้วอย่าอาวรณ์.....สายัณห์ก็เริ่มเดินออกมาช้าๆจากหลังเวทีพร้อมยกมือพนม  และร้องไปด้วยจนถึงกลางเวทีแล้วพนมมือก้มกราบอีกที (ระหว่างที่เดินออกมาจะมีเสียงปรบมือดังไปทั่วโรงหนัง...ฟังแล้วขนลุกครับสำหรับคนที่ชอบ สายัณห์  สัญญา)